Opa overleden

Lieve meiden,

Gisteravond is mijn opa op 83 jarige leeftijd overleden.
Hij lag al 2 jaar in een verpleegtehuis (iets wat ik echt verschrikkelijk vond) en was sinds 1 jaar bedlegerig.
Gelukkig voor opa heeft hij nu rust gekregen.
Moet zeggen dat ik er wel echt vrede mee heb. Om hem zo te zien was echt verschrikkelijk. Niet meer kunnen zitten door de doorligplek op zn stuit, zwaar dementerend geworden... nee het is beter zo. En 83 is een hele mooie leeftijd. Mijn andere opa en oma hebben beide de 65 niet gehaald en dat was toch een heel ander gevoel dan dat ik er nu bij heb. Helaas zat mijn vader dit weekend met mn broertje en twee vrienden van m in Oostenrijk voor een motorcrossweekend en heeft hij hierdoor niet bij het overlijden van zijn eigen vader kunnen zijn. Dit doet me meer pijn. Gelukkig heeft hij er zelf ook vrede mee en heeft hij voor het vertrek ook nog afscheid genomen. Vooraf heeft hij ook gezegd dat mocht er iets gebeuren dat hij niet terug zou komen.
Deze week wordt dus een maffe week met veel werken zodat mn ouders daar kunnen zijn waar ze het meeste nodig zijn, veel regelen en natuurlijk ook de uitvaart.

Gelukkig hebben we de komende weken ook veel leuks in het vooruitzicht waar Erik en ik naar uitkijken: concert van Guus Meeuwis, 5 dagen Texel volgende week en dan nog 1,5 week naar Zuid-Frankrijk. Uiteraard moeten we ook voor onze kleine gaan baby-shoppen! Al heb ik wel alle kleertjes volgens mij al bij elkaar. maar goed, er moet nog meer aangeschaft worden. 12 juli hebben we trouwens ook een pretecho! Verheug me er nu al op!

De kleine laat trouwens steeds vaker van zich horen (meer voelen). Houdt vooral van blaaslopen en klopjes geven merk ik :) Echt een geweldig gevoel (blaaslopen dan wat minder) en dan al helemaal het idee dat er echt nieuw leven in je buik groeit dat vind ik nog steeds wat onwerkelijk maar wel echt GE-WEL-DIG!
Verder mag ik niet klagen, alles gaat gelukkig goed.

Tot de volgende blog!

Liefs Margot