Zeker een wonder!,Dat na verlies van tweelingdochtertje in 2012
hallo allemaal,
zo jullie weten ben ik nu weer zwanger en dat had ik eerst niet verwacht na het verlies van onze dochter Jenaya een jaar geleden.. we zijn er heel sterk uit gekomen,we voelen ons goed en zijn weer ons leven gaan oppakken.
Weet je,als je al heel vroeg te horen krijg dat je kindje een dodelijke spierziekte heeft(SMA TYPE1)na een DNATEST,(konden niet vinden eerst waarom zij ineens niet meer haar hoofd op tilde en slap bleef liggen,terwijl haar tweeling broer wel goed deed,terwijl je eerst denkt heeft het misschien met vroeggeboorte te maken van 32.3?maar dat was het niet.Nou je krijgt de uitslag en hoor je dat ze niet ouder als 2 jaar zal worden bereid je je daar in je achterhoofd op voor dat eens die dag zal zijn.ik kan zeggen deze klap is veel harder!
Daarom veel leuke dingen gedaan met Jenaya,oa Efteling met vrienden en zij samen met haar broer in de duowagen.prachtig vond ze het.
Of dagjes weg,naar de camping,of lekker winkelen met haar en was altijd een vrolijk kind.
het is een zware zorg een kind met beperking en dat maakte het voor sommige mensen verwarrend omdat je niets aan haar zag in de maxicosi maar aan haar handjes zag je het bijvoorbeeld en haar benen in een kikkerstand.
Het was vorig jaar een zware periode in het sophia 7 weken IC Kinderen, altijd lachen en vrolijk ondanks ze aan de beadiming lag,ineens was de dag daar dat het zover was en kan zeggen er valt een zware last van je schouders aan zorg en onzekerheid in je toekomst.
Ze heeft 2 fantastische jaren gehad en hebben veel van haar geleerd,waaronder wat er ook gebeurd altijd blijven lachen!dat zagen we in de periode in het sophia als ze weer tegenslag had met slijm,of haar ademhaling of wanneer haar hartje het bijna begaf.doordat ze zuurstof te kort kreeg door dat rotslijm!zij kon niet door het beademingsbuisje van neus naar keel moeilijk slikken en hoesten en daar kreeg ze hulp bij.
Dit is vreselijk om dan te bedenken dat je het zelf zou voelen.
Nu een jaar later kan je wel zeggen een wonder idd... een heel klein ienieminie beetje hoopte ik op weer een meisje maar ook super blij met dit ventje!dat kregen we te horen met de vlokkentest uitslag.
Op de echo van ons ventje zag ik wel de countouren van gezicht van zijn zusje erin en ook die bolle konen!
Ben benieuwd hoe hij eruit ziet.
nog even geduld dus...
Liefs
Weet je,als je al heel vroeg te horen krijg dat je kindje een dodelijke spierziekte heeft(SMA TYPE1)na een DNATEST,(konden niet vinden eerst waarom zij ineens niet meer haar hoofd op tilde en slap bleef liggen,terwijl haar tweeling broer wel goed deed,terwijl je eerst denkt heeft het misschien met vroeggeboorte te maken van 32.3?maar dat was het niet.Nou je krijgt de uitslag en hoor je dat ze niet ouder als 2 jaar zal worden bereid je je daar in je achterhoofd op voor dat eens die dag zal zijn.ik kan zeggen deze klap is veel harder!
Daarom veel leuke dingen gedaan met Jenaya,oa Efteling met vrienden en zij samen met haar broer in de duowagen.prachtig vond ze het.
Of dagjes weg,naar de camping,of lekker winkelen met haar en was altijd een vrolijk kind.
het is een zware zorg een kind met beperking en dat maakte het voor sommige mensen verwarrend omdat je niets aan haar zag in de maxicosi maar aan haar handjes zag je het bijvoorbeeld en haar benen in een kikkerstand.
Het was vorig jaar een zware periode in het sophia 7 weken IC Kinderen, altijd lachen en vrolijk ondanks ze aan de beadiming lag,ineens was de dag daar dat het zover was en kan zeggen er valt een zware last van je schouders aan zorg en onzekerheid in je toekomst.
Ze heeft 2 fantastische jaren gehad en hebben veel van haar geleerd,waaronder wat er ook gebeurd altijd blijven lachen!dat zagen we in de periode in het sophia als ze weer tegenslag had met slijm,of haar ademhaling of wanneer haar hartje het bijna begaf.doordat ze zuurstof te kort kreeg door dat rotslijm!zij kon niet door het beademingsbuisje van neus naar keel moeilijk slikken en hoesten en daar kreeg ze hulp bij.
Dit is vreselijk om dan te bedenken dat je het zelf zou voelen.
Nu een jaar later kan je wel zeggen een wonder idd... een heel klein ienieminie beetje hoopte ik op weer een meisje maar ook super blij met dit ventje!dat kregen we te horen met de vlokkentest uitslag.
Op de echo van ons ventje zag ik wel de countouren van gezicht van zijn zusje erin en ook die bolle konen!
Ben benieuwd hoe hij eruit ziet.
nog even geduld dus...
Liefs
reacties (0)