Danae, ik hou met heel mijn hart van jou maar oh oh, wat ben je lastig!
Zoals ik normaal geen omkijken naar je heb, kom ik nu handen, ogen en tijd tekort.
Je weigert te eten, weigert te slapen, weigert te luisteren.
Je slaat, schopt, krabt, krijst en bijt.
Je huilt om werkelijk àlles...
Je vernielt alles wat je maar in je handjes krijgt.
En het enige wat je wilt is mamma.
Een bezoekje aan de wc is niet eens meer mogelijk zonder dat zich er een klein meisje zich vastklampt aan mijn broek.
Het is een fase, het is een fase, het is een fase. Dat zeg ik mezelf 1000 keer per dag.
Gelukkig heeft mamma geen behang anders had ik je er toch achter geplakt soms.
Zelfs tijdens deze blog die ik in 5 minuten schrijf heb je weer alle reclamefolders op de grond gesmeten.
Ik hou van je zelfs nu, mijn heksje.
reacties (0)