Dag wiegje.

Lieve Danae,

Ik had het pappa beloofd, zodra jij 3 maandjes werd, zou je naar je eigen kamertje gaan.
Vorige week was die dag aangebroken..
Je had die dag ook nog je prikjes gehad en we moesten ook nog zonder pappa.
Mamma was er ook geen held in, zodra de spuitjes tevoorschijn kwamen, had ik al de tranen in mijn ogen.
Je keek me zo hulpeloos aan, oh wat voelde ik me slecht.. Gelukkig was je na 2 minuutjes, op wat gesnik na, opgehouden met huilen. Dus die nacht mocht je nog in je wieg naast mamma.
Maar nu lig je toch alweer voor de derde nacht in je eigen bedje.
Jij bent het al meer gewend dan mamma, die maar iedere keer komt kijken of alles goed is.
Want ik hoor niet meer ieder zuchtje of kreuntje en dat is vreemd. Maar jij bent echt te groot voor de wieg, maar als ik je in je ledikant leg, vind ik het wel een grappig gezicht. Zo'n klein meisje in dat grote bed.
Danae is gewend, nu mamma nog.. :-)