Mama voelt je!

Het is maandagochtend 6 uur.. Ik maak Cyrille (mijn geweldige vriend en jouw papa) ontbijt voor zijn werk.
Nadat hij weg is, ga ik terug naar bed en ga op mijn rug liggen totdat ik ineens een por voel. Ik schrik ervan... Voelde ik je nou of word ik gek? Ik leg mijn hand op de plek waar je schopte en ja hoor, ik voel het alweer! Mijn kleine meid laat wel even merken dat ze er is. Als Cyrille thuis komt, laat ik hem voelen.. maar net op dat moment stop je ermee.
'Kom, doe eens schoppen voor papa' zegt Cyrille tegen mijn buik. Maar jij bent een klein eigenwijsje want je doet net niks meer. En als Cyrille net zijn hand weghaalt, begin je weer. Hij zal geduld moeten hebben, nu is het nog even moeder-dochter tijd.