Borstvoeding en hoe m`n schoonmoeder een schoonloeder werd
Ok, nu moet ik toch echt ook even klagen over de schoonfamilie. Normaal heb ik niets tegen m'n schoonmoeder. Hardstikke lief mens. Zorgzaam, geweldig met al d'r kleinkinderen en staat altijd klaar voor d'r kids. Maar nu... is ze te ver gegaan.
Zoals jullie weten geef ik borstvoeding. Op verzoek. En zoals de meesten van jullie ook weten gaat dat niet helemaal van een leien dakje. Maar.. ik ben waanzinnig gemotiveerd. Ik wil doen wat het beste is voor mijn kind en ik geef niet op tot ik weet dat ik echt alles geprobeerd heb. (Ik wil hier overigens niet mee zeggen dat ik iets aan te merken heb op mamma's die kv geven. Ieder zijn keuze, en ik heb een erg sterke overtuiging naar borstvoeding.) Doordat Noah in het begin niet goed toehapte (maar me in het ziekehuis verteld werd van wel...) is mamma erg geblesseerd geraakt. Zo erg dat ik het niet eens meer kloven zou willen noemen, er zit een groot gapend gat in m'n linker tepel. Auw. Ja. Goed, eerst was het probleem dus dat ie door het niet goed aanleggen niet genoeg eten binnenkreeg, de hele dag aan de borst hing en niet genoeg aankwam. Toen moest ik kv geven om bij te voeden en daar was ik al goed van van slag. Maar uiteindelijk heeft ie misschien 200 ml daarvan gehad, want ondertussen kolfde ik handmatig mijn melk af en uiteindelijk konden we dus bijvoeden met mijn melk. Maar wel dus 2 mensen nodig aan het einde van de voeding: iemand om bij te voeden met een cupje (flessen en spenen komen er bij mij niet in tot de borstvoeding helemaal goed en pijnloos gaat) terwijl ik handmatig nog melk afkolf. Goed, dat werd dus duidelijk al als omslachtig gezien door schoonmams maar hier hield ze zich nog redelijk in. Ondertussen zag ik regelmatig een lactatiedeskundige en ging mijn melkproductie weer omhoog, en werd Noah's techniek beter en hoefden we niet meer bij te voeden. Hij komt al zo'n 3 weken 50 gram per dag aan dus het was de moeite waard. Maar hij is nog niet 100% efficient en heeft dus zijn tijd nodig. Zo'n 20 min per kant iedere 2-3 uur. Ja da's best veel tijd per dag. Toen we vorige week een weekje bij de schoonouders waren kreeg ik dus ook al regelmatig te horen dat ie "alleen maar de hele dag drinkt". Gelukkig was ze niet hier die 2 dagen dat 'ie écht de hele dag aan de borst hing... En iedere keer zo'n afkeurende blik als ik zeg dat ik geen flessen wil. Etc..
En nu is ze dus anderhalve week bij ons omdat Etienne en ik allebei even een rush voor de studie hebben. Dus is ze hier om te koken en voor de kleine te zorgen zodat wij onze handen wat vrijer hebben. Wat ik zeg, hardstikke lief mens. Maar ze blijft maar doorgaan... Ons kind is verwend want hij zit te vaak bij ons om te slapen. Hij zit te vaak in de draagdoek. Hij eet teveel... Als ie hongersignalen afgeeft en ik zeg dat hij honger heeft zegt ze "hmm neuh hij heeft net gegeten". Ok sorry, maar 1) het is 3 uur geleden dat ie begon te drinken... en 2) al was het maar 2 of 1,5 of zelfs 1 uur... mijn kind heeft honger en ik voed op verzoek. Gisteren heeft hij zijn duim ontdekt en nu moet ik dus maar aan de speen. Nee hoor, hij mag op mijn vinger sabbelen als het moet, maar die speen komt er niet in. Weer zo'n chagerijnige "ik ben het er niet mee eens" kop. En ga zo maar door.
En nu.. Gisteren moest ik weer naar de lactatiedeskundige en omdat mijn linker tepel echt niet wil helen heeft ze me aangeraden om een paar dagen rechts te laten drinken aan de borst en dan links te kolven en of mbv vingervoeden of mbv cupjes te geven. Om het wat rust te geven. Nou je ziet het alweer aan d'r, ze is het er niet mee eens. En net bleef Noah maar huilen, was duidelijk nog hongerig, maar wilde geen cupje... dus ik toch maar links aangelegd (z'n techniek verbetert en het was al anderhalve dag geleden aan die kant). Meteen rustig en gelukzalig aan het drinken. Mijn moederhart helemaal warm. Na afloop wilde ik dat even delen. Nou hier komt 'ie. Ik zeg dat dus tegen haar, hoe heerlijk ik het vind om te zien dat 'ie zo veel liever mamma heeft dat wat dan ook, zelfs als het dezelfde melk is; hoe belangrijk ik me voel. Krijg ik als antwoord een soort vaag gemopper blabla en vervolgens: ach, alles is te vervangen weet je, niemand is onvervangbaar. SORRY? Ok. Je bent het duidelijk niet eens met mijn keuzes. Je heb duidelijk een andere opvatting over het nut van borstvoeding, direct huidcontact, de behoefte van een baby om dicht bij de moeder te zijn en hopen andere dingen. Duidelijk. Maar hallo? Dit zeg je toch niet als ik alleen een momentje van geluk met je deel? Wat is het nut daarvan? Denk je echt dat je me daarmee op andere gedachten gaat brengen? Dan moet je met behoorlijk veel sterker geschut aankomen (en niet bang zijn je een paar keer flink verrot te laten schelden). Goed, ik zeg dus dit alles tegen m'n vent, die daarop antwoord: Ja, ze vindt dat we het ons veel te moeilijk maken. Ja, dat was duidelijk. Maar ik heb haar mening niet nodig. Ik probeer te doen, met alles wat ik in me heb, wat het beste is voor mijn kind (haar kleinkind). Ik vind het prima dat ze het niet met me eens is, het enige wat ik vraag is begrip. Oftewel, hou je commentaar en je rotkop voor je en go with the flow. Of blijf thuis. Want dat heb ik wel tegen m'n vriend gezegd. Als ze zo blijft vind ik de volgende keer als ik hulp nodig heb wel iemand die mijn keuzes wel respecteert.
Ik snap gewoon niet waarom iemand die normaal zo'n steun is voor alles en iedereen om haar heen, die zo zorgt en noem maar op, ook zo lomp kan zijn. Ik heb nooit commentaar gehad op haar manier van doen, daar heb ik respect voor, maar... (Zij heeft 3 kids en was borstvoeding na de eerste zo zat dat de andere 2 alleen maar de fles gehad hebben, onder het motto "na de eerste heb ik besloten voor mezelf te kiezen". Ik ben het daar absoluut niet mee eens, vind dat de meeste kutte reden om geen bv te geven, maar ik hou dit voor me. Haar keuze.) Soms vraag ik me af of ze weet dat het niet alleen mijn keuzes zijn, maar ook die van haar kind... Anyway, zou niet uit moeten maken....
En dus is mijn schoonmoeder nu even een schoonloeder.
En dit hele verhaal schreef ik met kind dit in draagdoek huid tegen huid. En inmiddels hangt 'ie "alweer" aan de borst. Tja, want het is een 8 weken oude baby en als die honger heeft voed je 'm. Op mijn manier dus. En ohja, het is etenstijd, maar mijn eten komt zo wel.
Sorry voor het gezeik hoor meiden. Moest even!
reacties (0)