Gaat het dan echt niet spontaan lukken?

Inmiddels weer een paar rondes verder sinds mijn vorige blog. Toen hadden we nog 2 rondes te gaan tot we bij de arts terug mochten komen. Inmiddels zijn we daar geweest en is vandaag opnieuw mijn menstruatie begonnen. Rond 23 is van start! Nooit gedacht dat het zo'n tijd zou duren. Ook de HSG met olie heeft nog geen effect mogen hebben.

Na een fijn gesprek met de arts is ze met de mogelijkheid gekomen dat ze ons willen helpen doormiddel van IUI. Gezien er geen aanwijsbare reden is waarom het niet lukt willen ze eerst dit proberen. D.m.v. het spuiten van hormonen (menopur) zullen de eitjes gestimuleerd worden om te groeien. Het doel is om 2 eitjes te laten rijpen. Dit wordt bekeken tijdens echo's. Mochten het er 3 zijn dan mogen we zelf kiezen of we wel of niet gaan insemineren. Dan d.m.v. een pregnyl injectie te laten springen. Mijn man zijn zaad zal bewerkt worden en de beste zaadjes worden geïnsemineerd. Dit doen ze 6 x en de keuze is aan ons wanneer we dit willen. Zo zal ons traject er uit gaan zien de komende maanden.

We hebben ervoor gekozen nog niet direct te beginnen. Ik start deze week bij nieuwe werkgever en wil daar nu deze maand mijn energie in steken om te wennen. Vanaf ronde 24 zullen dus gaan starten met IUI. Precies 2 jaar na het verwijderen van mijn spiraal. Ik blijf nog hoop houden dat de IUI niet nodig is en ik aan het einde van deze rondje een positieve zwangerschapstest in handen mag hebben!!

Op hoop van zegen!! De baby is zo welkom en gewenst!! Ik merk ook dat het emotioneel steeds zwaarder wordt. Iedereen om je heen lijkt zwanger of net bevallen. Heel je facebook stroomt over van de foto's. Dat maakt het er niet makkelijker op. Ik ben wel steeds opener tegen vrienden/familie over onze kinderwens. Ook de vraag 'wanneer beginnen jullie' gaat pijn doen. Wie wil zijn evaringen delen hierover?