14 weken en controle

Deze week zijn we 14 weken zwanger....toch de gedachte dat het de vorige keer nu nog fout ging.
Maar aan de andere kant voelt het allemaal zo goed en is alles ook goed tot nu toe.
En mijn buik die begint echt te groeien....dus het is allemaal zo onwerkelijk....toch maar gaan genieten???

Dat was ook de vraag die ik stelde aan de verloskundige....ze keek ons een beetje lachend en verbaasd aan...
Haar antwoord was luid en duidelijk: "Ga maar eens heel snel genieten"
Ze begreep natuurlijk onze angst wel en we hebben het toch nog even over de vorige miskraam en de angst daarvoor gehad. Het zijn allemaal schatten daar in de praktijk!

Verder een hele boel besproken! De beruchte vragenlijst doorgenomen over je hele medische geschiedenis.
Sommige vragen zijn lastig voor mij te beantwoorden omdat ik het niet meer na kan vragen aan me ouders. Zeker de vragen over opa's en oma's.....gelukkig hebben we een oud tante die nog goed bij de tijd is....die heeft me met enkele vragen kunnen helpen. Toch is dit dan weer confronterend dat ik toch echt mijn eigen ouders moet missen in deze periode. Gelukkig hebben we verder lieve vrienden en familie om ons heen.

Kraamzorg is ook geregeld. In januari start de verloskundigepraktijk een eigen kraambureau.....kortere lijnen en directe samenwerking kun je niet krijgen. En weet je...ze beloven toch allemaal het zelfde. Bovendien heb ik zelf nog een jaartje in de kraam me eind stage gelopen....dus helemaal onbekend met baby's ben ik niet.
Dus gekozen voor het bureau van de praktijk zelf. De contactpersoon kennen we zelf ook....dus mocht er iets niet goed zijn....dan hebben we snel gemeld...hahaha.

Verder nog even de resultaten van de combinatietest doorgenomen, die waren natuurlijk al goed, maar nu kregen we te horen dat de waardes wel heel positief eruit zagen! Leuk om nog een keer een extra bevestiging te krijgen en jaja....ik weet het is geen garantie!

Wij wilde als verpleegkundige en ambulance medewerker natuurlijk nog wel even precies me bloedwaardes weten, je blijft toch met je vak bezig!
Alles doorgenomen en ook deze waren helemaal in orde! Tegenwoordig testen ze je ook op een hele rits geslachtsziektes....gelukkig nu niets aan de hand en ook niet in het verleden iets onder de leden gehad! Anders heb je thuis toch heel wat uit te leggen...hahaha.   

Toen nog even het gewicht en de bloeddruk...allebei weer lager dan de vorige keer. Ik val alleen maar af.....iets wat mijn moeder ook had! Grappig he! Mijn moeder zei altijd "jullie krijgen was het beste dieet dat ik gevolgd heb" Het gaat in een rustig tempo en ik hoef verder niet te braken of iets. Bovendien kan ik nog wel wat kilo's missen! Dus mij hoor je niet klagen. Volgens een goede vriend heb ik gewoon een lief parasietje in me buik!

Als laatste nog even naar het hartje luisteren en de baarmoederstand opmeten. Nu al 2 vingers onder de navel! Dit was al best een heel eind voor 14 weken...tja ik kan er niets aan doen. Maar weer de vraag....kan je echt niet eerder zwanger zijn geraakt? Volgens de ovulatietetst niet....maar ik ben er niet letterlijk zelf bij geweest in mijn buik! We zien wel....
Het duurde weer even voordat ze het hartje gevonden had.....oh en toch weer die angst he....zie je wel....net als de vorige keer. Meteen de gedachte.... "maar zij kan geen echo's maken" Dat kon de vorige toen wel en toen hadden we meteen duidelijkheid.....en nu dan????? Ik benoemde dat de vorige echo's allemaal aan de linkerzijde gemaakt waren van de buik....en ja hoor....onze frummel verstopt zich nog altijd links achter het schaambeen. Hoewel hij daar niet helemaal meer achter past. Een hele mooie hartslag. We hebben zeker 2 minuten naar onze frummel mogen luisteren.....helemaal geweldig!

Opgelucht naar buiten, met een afsprakenformulier voor de 20 weken echo, gaan we lekker een ijsje eten bij de italiaan! Ik stel de vraag aan me mannetje "zullen we volgende week dan maar eens wat gaan kopen voor ons kindje? " Nog altijd zie ik de twijfel in zijn  ogen......ikke "het mag ook over twee weken hoor!"
Antwoord "Dat moeten we dan nog maar even bekijken" ... voor mij zegt dat genoeg.....langzaam komt het besef dat het deze keer wel goed gaat.
Elke avond even een kus en een aai over me buik......wedden dat we over twee weken eindelijk iets voor ons frummeltje gekocht hebben???