Hoog nodige up-date

Hoi Meiden,

ik werd er laatst door mijn vriendinnentje mammatal op aan gesproken dat het weer eens tijd werd voor een blogje van mijn kant...en daar heeft ze geloof ik wel gelijk in nu iik zag dat d elaatste alweer van september is.

Wat is er in die maanden allemaal gebeurd. Zoals in de laatste blog te lezen verwachten wij dus ons 2e kleine wondertje. Ben nu alweer 16 weken zwanger, echt de tijd vliegt. Deze zwangerschap beleef ik ook heel anders dan die van Daan. Lette ik toen op elk datail en kon ik precies vertellen hoever ik was en wanneer ik weer naar de vk moest...nu weet ik het gewoon zelf vaak niet. Die kleine man die hier al rondloopt trekt gewoon alle aandacht naar zich toe, waardoor ik soms helemaal vergeet dat ik zwanger ben. Dan heb ik ook wel de mazzel wederom geen dag misselijk te zijn geweest, en buiten de vermoeidheid eigenlijk helemaal geen klachten te hebben gehad. Ik vrees dus weer dat de problemen op het eind gaan komen. Dit heb ik bij de zwangerschap van Daan ook steeds gezegd, en helaas daar ook gelijk in gekregen....nu maar hopen dat dat nu niet weer gebeurd. Heb me stellig voorgenomen om deze keer wel te kunnen genieten van mijn verlof en een normale kraamtijd te hebben gewoon thuis met kind. Voor de zekerheid zorgen we er deze keer wel voor dat alles ruim optijd klaar staat. Met uiterlijk 30 weken wil ik helemaal klaar zijn...

Mijn buikje begint nu een beetje te groeien en soms denk ik, als ik stil in bed lig, ook al af en toe wat bewing te voelen...het wordt nu dus steeds moeilijker om het te vergeten. Over 4 weken ook alweer de 20 weken echo, vind ik toch wel weer spannend. Deze keer willen we ook weten wat het wordt, dus met kerst hebben wij iedereen in elk geval iets te vertellen.

Daan is nog steeds een heerlijk kereltje waar we nog elke dag van genieten. Hij wordt ondertussen steeds bijderhanter is de hele dag op onderzoek uit. Lopen doet hij nog niet (al vrees ik dat hij dat de komende maand wel steeds meer door gaat hebben) maar kruipen des te harder. Traplopen heeft hij wel helemaal ontdekt dat vind hij een groot feest. Helaas hebben wij een open trap midden in de woonkamer en  als we nu ook maar even vergeten het hekje dicht te doen zit meneer er meteen op. Gelukkig kan hij niet zachtjes de trap op en horen we het zodra hij zijn handjes op de trap zet. Om hem tevreden te stellen mag hij als we naar boven moeten, voor een schone broek of om te gaan slapen, zelf de trap op klimmmen.

Qua speelgoed is hij helemaal weg van little people, duplo en puzzels. Ook heeft hij nu een blokkentrein waar hij eindeloos zoet mee is, blokjes er op en weer af en er weer op...Maar waar je Daan het aller gelukkigst mee maakt zijn ballen. Grote ballen, kleine ballen het maakt niet uit als het maar ballen zijn. Wij staan dan elke keer weer verbaast hoe gericht zo'n mannetje al kan gooien, want er is niets leukers dan tegenover pappa of mamma zitten en overgooien/rollen met de ballen.

Gedurende de dag brabbeld hij er lustig op los, heeft hele verhalen tijdens het spelen. Hij heeft ook al een paar duidelijk herkenbare woordjes. Mamma = mamma, uuhma= oma, klaahh= klaar, daaahhh= dag, mmmba= Simba (de kat) en die= die... Hij weigert, tot frustratie van pappa, pappa te zeggen. Soms zit pappa met hem op de bank te oefenen van: zeg dan pappa, pappa, pappa...en wat zegt Daan...Mamma! Dus manlief zit nog even in een indertiteits crisis als zijnde ook mamma.

Al met al gaat het hier dus gewoon heerlijk zijn gangetje en genieten we met volle teugen van ons mannetje en van de nieuwe zwangerschap. Vanaf nu al ik ook proberen weer wat meer te schrijven om jullie op de hoogte te houden van hoe hier alles gaat.

liefs Renske