Opa en Oma

Er zit weer ruim een week op, ben nu 6 weken en 3 dagen zwanger. Wij vonden het dus wel tijd om het de opa's en oma's te gaan vertellen. Ik wilde het vooral mijn ouders en dan met name mijn moeder vertellen. Die wil zo graag oma worden...

Mijn ouders hebben wel al 2 kleinkinderen, de zoons van mijn halfzus. Dit zijn dus geen echte kleinkinderen van mijn moeder want zij is niet de moeder van mijn zus. En helaas is de band die mijn ouders hebben met mijn zus niet echt gewelig te noemen en zien ze daardoor die jongens bijna nooit. Het is niet dat mijn ouders het niet proberen, maar voor mijn zus en haar geweldige man(echt een enorme eikel) is zijn familie belangrijker dan de hare. Als haar kinderen één keer per jaar bij mijn ouders logeren is het veel, en dan hebben opa en oma er om moeten vragen of ze alsjeblieft weer eens mogen komen logeren. Jullie snappen, dat is niet het droombeeld wat mijn moeder heeft van het oma zijn. Dus die heeft alle hoop op mij gevestigd, ik ben haar enige kind en ben dan ook echt een moeders kindje.

Dus toen ik ontdekte dat ik zwanger ben was dat niet alleen een droom van mij die uitkomt, maar ook de droom van mijn moeder. Want o wat wil zij graag een super oma worden. Oppassen hoeft ze niet zo nodig een vaste dag, maar we kunnen wel altijd op ze rekenen als we adres nodig zouden hebben...dat roept ze nu al zolang ik en mijn vriend een serieuse relatie hebben en ook echt samen wonen. En daar komt nog bij dat ik het toch niet geheim kan houden voor mijn moeder, die kent mij veel te goed. Als ze het niet aan mijn gezicht zou zien ziet ze het wel aan mijn borsten...die heb ik normaal niet echt, kleine cup b, en nu heb ik voor mijn gevoel echt enorme memmen en dat zou zij dus gelijk zien.

Dus woensdag was het zover. Was die dag precies 6 weken zwanger en ze zouden komen eten. We hadden een leuk cadeautje voor ze gekocht met een kaart erbij. We hadden al bedacht dat we het cadeau aan paps zouden geven, want als we het aan mams zouden geven zou ze het al door hebben voor ze het had uitgepakt. Mijn vader is wat dat betreft iets trager. Dus paps pakt uit, leest eerst het kaartje, wat ie niet kan lezen zonder bril, dus stopt halverwege om zijn bril te halen. Mams pakt in die tijd vast het kaartje en ziet maar een woord...OMA, en begint gelijk te huilen. Ik natuurlijk mee huilen en paps snapt er helemaal niets meer van want mams kan niets meer zeggen. Uiteindelijk heeft ook paps het kaartje gelezen en begint ook hij te stralen. Krijgen allebij een enorme knuffel van hem en hij zegt tegen Frank "Goed gedaan jongen!!!" Wat Frank erg grappig vond, hij kreeg van zijn schoonvader een compliment omdat hij met zijn dochter naar bed was geweest...

Rest van de avond is het dus bijna alleen nog maar gegaan over babies, babies en babies. Super om je ouders dit nieuws te kunnen vertellen. Nu maar hopen dat alles goed blijft gaan, want ja de eerste 12 weken zijn nog niet voorbij. maar vind het ookw el erg fijn dat ze op de hoogte zijn voor als het evt fout zou gaan. Mijn ouders zijn voor mij toch nog altijd mijn steunpunten en degene die me het beste kunnen opvangen en troosten, samen natuurlijk met mijn ventje.

Dit weekend zijn zijn ouders aan de beurt. Het wordt voor hun echt hun eerste kleinkind. Helaas zijn zijn ouders niet meer bij elkaar en kunnen ze het dus niet meer samen delen. Morgen dus rondje ouders deel 2.

liefs Renske