Wat is genoeg?
Hé meiden,
De afgelopen maanden verzamel ik allemaal mooie en leuke dingetjes voor Joas. Waar ik eerst op shoppen uitging voor mezelf, zo sta ik nu te kwijlen voor de babykleding of de speelgoedafdeling. De opruiming bij de Kruidvat was een grote verleiding om niet van alles erbij te kopen...
Eigenlijk al voor Joas geboorte had ik een onbedwingbare verzamelwoede om leuke dingetjes bij elkaar te zoeken. Kon ik me toen uitleven op een mooie babykamer, een bijpassend hemeltje, een leuk behangrandje en allerhande nuttige voorwerpen (bakjes, billendoekjeshouder, een leuk slabbetje etc), gebied de eerlijkheid me om nu te zeggen dat we eigenlijk wel genoeg hebben.
Maar ja... toen kwam mijn schoonzus met een grote tas vol jongenskleding waar haar kleine uitgegroeid was, zonde om weg te doen toch? Dus mama Viënthi sleept de tas mee naar huis en gaat vrolijk aan het wassen en strijken.
Collega A. houdt ondertussen grote schoonmaak en komt met drie tassen vol speelgoed waar haar meiden niet meer naar omkijken. En mama Viënthi is alweer helemaal verkocht voor de leuke Bumba bal, de leuke Nijntje tol, de bus van Little People, een leuke sambabal en noem het allemaal maar op. Je begrijpt het al, de tassen gingen allemaal mee naar huis en vonden hun plekje bij ons in de kast.
Vervolgens komt de buurvrouw langs voor een bakje en laat haar zus nou net een kleintje hebben dat een half jaartje ouder is. Afijn... niet lang daarna staan er weer 2 grote bigshoppers vol kleding en schoenen op de stoep, want het is zo zonde om ze weg te doen. Ook die ondergaan het was en strijkritueel alvorens ze in de kast belanden.
Inmiddels is Collega B. ook begonnen met de grote schoonmaak en komt ook van die kant een frisse wind van houten puzzels, stapelblokken, auto's en wat al niet meer zei. Ook dat pak ik met hetzelfde enthousiasme aan. Het is ook allemaal zo mooi spul he!
Via oma volgt een volgende lading kleding, die ze ook weer via via heeft gekregen... en jawel... de hebberigheid slaat weer toe... alsof mijn leven ervan afhangt spit ik de nieuw verkregen tassen kleding door om helemaal blij te worden van die ene mooie blauwe trui... of die mooie winterjas...
En zo ging het verder en verder... Inmiddels puilt de kast van Joas enorm uit en zit ook de speelgoedkast bommetje vol... en dan kijk ik naar mezelf en dan vraag ik me af... komt er ooit een moment dat ik zeg: 'Nee bedankt, ik heb al genoeg?'
Afijn, voordat ons huis nu al dichtslibt moet ik voor mezelf dus grenzen gaan trekken. Hoeveel kleding en speelgoed mag Joas van mij hebben? En wat gaat er weg. Het is tijd om te accepteren dat we echt genoeg hebben en dat het nu onze tijd is om iemand anders blij te maken! Het oude gezegde blijft tenslotte waar:
GENOEG IS GENOEG!
reacties (0)