De schrik van mijn leven

Nou de titel verraad het al een beetje.

Vanavond hebben wij de schrik van ons leven gekregen.

Stacey was gisteren al niet lekker, dus haar na het flesje met een zetpilletje in bed gelegd. Ze heeft heerlijk geslapen, tot vanmorgen 10.15. Ja echt waar. Ze is wel eventjes kort aan het mopperen geweest vannacht, maar niet wakker en na haar te hebben getroost sliep ze dus verder tot laat in de morgen.

Vanmorgen was ze heel erg versuft en ook nog steeds erg moe. Getempt en bleek ze 39 graden koorts te hebben. Hier op bb gevraagt of dat echt hoog is en wat te doen.

Toch voor de zekerheid ook maar even naar de HAP gebelt omdat ze ook niet echt plasluiers had, maar in de gaten houden, verder niets aan de hand. Zetpilletje geven max 3 per dag.

Koort werd later op de middag 39,9. Straks ging ze even met papa onder de douche om lekker eventjes op te frissen. Bovendien gaat papa altijd onder een redelijk frisse doche, in tegenstelling tot mama, dus gezien haar toestand leek dat ons beter. Ze was zo moe, dat ze gewoon onder de douche in slaap viel.

Dus haar snel afgedroogd, getempt, 40,5 en alleen in pyamaatje maar in bed gelegd.

rond 19.30 werd ze huilend wakker. Dus haar uit bedje genomen, getroost maar eigenlijk was er niet veel goed. Lekker bij mama op de bank en een flesje drinken om weer eventjes bij te komen.

Toen begon mijn nachtmerrie echt. Ze leek zich te verslikken. En werd blauw rond haar mondje. Daarna begon ze helemaal te shaken en draaide weg met haar oogjes.

Ze werd helemaal stijf en verkrampt..... meisje blijf bij me, meisje kom op..... mijn man zei, kom op we gaan naar het ziekenhuis,....nee bel 112...

Aan de telefoon vroeg hij voor een brandweer... ohnee ambulance. Onze dochter van 9 maanden is onwel, blauw en helemaal stijf. Ik dacht echt dat ik haar kwijt ging raken.

Al snel besefte ik dat het een koortstuip moest zijn, maar dat maakte het voor mij niet minder eng en nog steeds dacht ik echt dat dit kostbare leventje ons ging worden ontnomen.

Aan de telefoon zeiden ze dat we haar helemaal moesten uitkleden en op tafel moesten leggen. Dit gedaan en het shaken werd al snel minder. Maar het stijve lichaampje bleef stijf en haar oogjes keken niet zo helder en lief als normaal maar helemaal verstijfd en naar 1 punt gericht. Doodeng.  Toen de dokter van de ambulancedienst hier was, waren de stuipen net over, maar nog heel erg afwezig en aan het bijkomen.

Alles in gecontroleerd en ze heeft een virale infectie (verkoudheid) die de koorts veroorzaakt. Nu moeten we met paracetamol de koorts onderdrukken.
We zijn voor de zekerheid wel nog naar de SEH geweest en daar met de kinderarts gesproken. Eigenlijk werd alles bevestigd. We hebben nu ook een medicijn  meegekregen, mocht ze nogmaals een koortstuip krijgen, dan 5 minuten geven om er zelf uit te komen. Na 5 minuten mogen we dan dit middel toedienen en dan verslapt het direct alle spieren waardoor ze direct bijkomt.

Ik hoop het nooit nodig te hebben, maar ben wel blij dat we dit nu in huis hebben.

Vannacht zal een onrustige nacht worden. We hebben het campingbedje beneden in de huiskamer gezet en blijven wakker zodat we haar in de gaten kunnen houden.

Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs Harry, Karin en zieke Stacey