Mijn bevallingsverhaal

ik voelde me al weken helemaal niet lekker, mijn rug wilde niet meer mee werken en mijn hoofdpijn was en werd ondraaglijk !

Ik was al meerdere keren wezen klagen bij de verloskundige dat ik op was en het zo niet meer kon opbrengen dus werd ik verwezen naar een gynocoloog, ja fijn wat een *** hij zei het zijn de laatste loodjes en ik kon weer gaan, een week later weer terug en toen kreeg ik te horen dat ik bijna 2 weken langer zwanger was dus niet 4 october maar 24 september, naar veel geklaag kreeg ik het voor elkaar dat ze me gingen inleiden 2 dagen later !

Op 15 september om 7 uur moeten wij ons melden in het ziekenhuis om ingeleid te worden ik voelde me al twee weken erg beroerd en kon het niet meer op brengen langer door te lopen.
Om half 8 keken ze of ik van mijn eigen al ontsluiting had dat was het geval 2 cm dus prikte ze mijn vliezen door daarna wilde ze het infuus erin prikken maar door mijn vocht durfde ze het zelf niet aan en kwam er iemand anders die prikte gelijk mis auuuww !

Daarna opnieuw in mijn hand ook erg vervelend maar goed hij zat.
Daarna werd er een dopje op het hoofdje van mijn kindje gedaan zodat ze haar hartslagje goed in de gaten konden houden.
Toen kwamen de weeenopwekkers pfff gelijk om de twee minuten erg zwaar om half 2 werd er gekeken of mijn ontsluiting was gevorderd pfff 1.5 cm erbij in 5.5 uur dus vroeg ik de ruggenprik nooit geen spijt van gehad wat een verademing !
alleen in een been voelde ik de ween nog dus heb nog lekker kunnen rusten tussendoor.
Om half 8 werd er weer gekeken jaaaa 10 cm mocht proberen te persen maar dat lukte niet goed door de ruggenprik want had nergens geen gevoel meer dus weer een uur en kwatier moeten wachten tot 20.41 en toen mocht ik gaan persen.
Door dat ze er niet uit kon omdat het te strak was werd er een spuit gezet om te verdoven en daarna een flinke knip gezet ( niks van gevoelt ) en om 21.06 kwam ze dan mijn wondertje wat was ze mooi !

Haar namen zijn Rosa Martina Louisa !

hellaas werd ik vrijwel gelijk ziek 41 graden koorts dus accuut aan het infuus en naar een andere afdeling voor bloedafname en urine en toen kwam er uit dat ik twee bacterien had zoiezo streptokokken b die nooit meer weg gaat en een bacterie die ze niet hebben kunnen thuis brengen en niet hebben kunnen vinden.
Nu nog niet.
4 dagen aan een antibiotica zakken gelegen maar mijn koorst daalde maar niet ,
uiteindelijk zagen ze in mijn bloed dat de ontstekkingswaarden aan het zakken waren en werd ik koortsvrij verklaard dus infuus eruit en aan de tabletten als ik daar niet op reageerde die nacht met opnieuw koorts dan mocht ik de andere dag naar huis.

Ze vertelde me dat ik erg veel geluk had gehad en dat de verloskundige en gynocoloog mijn klachten serieuzer hadden moeten nemen want als mijn prinses 2 weken langer bij mij in de buik had gezeten had ze waarschijnlijk kunnen overlijden ! Ik had nooit zonder antibiotica mogen bevallen !
naar vele tranen mochten wij de andere dag lekker naar huis wat was ik gelukkig wat had ik een heimwee !! en nu lekker genieten van ons meisje !