Lekker slapen!

Lief kaboutertje,

Vanaf je geboorte heb je iedere nacht lekker in je wiegje naast mij geslapen. Bij het minste of geringste geluidje was ik bij je. Voor een kusje, een aai, even toedekken, wat drinken.

Een, twee hup, en je lag naast mij in bed. Lekker melk drinken, knuffelen en verder slapen. Heerlijk vond ik dat! Mijn lieve meisje zo lekker dichtbij.

Al dit mooi moeder-geluk had ook een keerzijde. 's Ochtends was de spiegel soms niet zo aardig voor mij. Ik maakte korte nachtjes omdat jij mij toch wel vaak wakker maakte met je geluidjes. Lieve geluidjes, dat dan weer wel. Afgelopen week presteerde je het, zij het voor de eerste keer, om bijna de hele nacht te spoken. Nou vind ik jou het allerliefste spookje, maar daar was ik nou niet echt van gediend.

Dus de nacht daarop, inmiddels twee nachten geleden, heb ik samen met je papa je wiegje in je eigen kamertje gezet. Wat vond ik dat moeilijk!  Maar wat denk je? Je sliep door!! 's Nachts maar een keer wakker voor een voeding. Ik was gewend dat je wel drie keer wakker werd!

Je bent compleet gelukkig en tevreden. Ik heb er dus veel meer moeite mee dan jij dat je niet meer naast me ligt. Want eerlijk is eerlijk, ik mis je wel. Jij vind het allemaal dikke prima. Je hebt er totaal geen moeite mee dat ik nu een kamer verderop lig. Na je voeding 's nachts ronk je even tevreden weer door op je eigen kamertje. En zelfs overdag wil je nu slapen in je wiegje! Deze door mij gevreesde stap bleek toch een schot in de roos te zijn. Je was er aan toe!

Stiekem mis ik je wel. Poppie, vind je het daarom goed dat ik de deuren van onze slaapkamers wel openhoud?

Dikke kus van je mama