Baby`s die engeltjes worden..

Kindjes die sterven.. Het laat me maar gewoon niet los.. Toen ik het zelf nog niet had meegemaakt leek dit rondom mij ook nooit te gebeuren.. Tot nu.. Ik hoor het vaker en vaker voor komen.. En telkens word ik er gewoon niet goed van.. Vorige week een meisje leren kennen via myn schoonzusje.. Ze was haar kindje verloren gedurende haar zwangerschap en iets in mij zei dat ik haar gewoon moest spreken.. Dus voegde ik haar toe op facebook.. Man man man.. Haar naam was Melissa, net zoals ik.. Ze heeft een pracht van een dochtertje verloren, net zoals ik.. Zelfs onze zwangerschapsduur was hetzelfde!! Beide ware we 31 weken.. EN ze woont in dezelfde gemeente zoals ik.. Ik was compleet van slag.. Net alsof ik weer meemaakte wat ik een jaar geleden meemaakte.. Ik leefde zo erg met haar mee dat ik mezelf een beetje heb moeten vermannen.. Ze spookte voortdurend door mijn hoofd.. Zo'n lieve dame.. Zo'n verschrikkelijk verlies ook weer.. Pfff..

Deze morgen kreeg ik een berichtje van myn mama.. Een dame die ook voor het OCMW werkt was even ver zwanger als mij nu.. Dus ook 20 weken, alleen verwachtte zij een tweeling.. Vorige week is het noodlot ook by haar toegeslagen!  Ze is beide babytjes kwijt.. Echt.. De rillingen lopen weer over myn rug heen..

En zo zijn er vast nog veel meer gevallen waarvan wij gewoon geen weet hebben maar ze gebeuren wel! En dagelijks.. Als je het zelf niet mee hebt gemaakt sta je er gewoon niet bij stil.. Uiteindelijk kunne we daar ook niemand kwaad voor bekijken, want wie wil nu tijdens zijn zwangerschap denken dat het mis zou kunnen lopen? Maar soms denk ik dat we er vaker eens stil moeten bij staan.. Sommige dames gaan er van uit dat zwanger zyn en een kindje op de wereld zetten heel normaal is.. Maar dat is het echt niet..

Ik moest het gewoon even van mij afgooien.. Ik zal nu weer dagen aan deze gebeurtenis gaan denken.. Heb ook al direct een kaarsje laten branden.. Zo brand ik dagelijks kaarsjes waaronder eentje voor ons eigen engeltje en eentje voor alle engeltjes die jammer genoeg hier niet mochten blijven.. En natuurlijk denk ik dan ook eventjes aan alle andere mama's en papa's die dit vreselijk iets moesten ondergaan.. Voor hen een dikke knuffel bij deze!

436 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • fabjee

    Mijn dochter heeft 5 weken in het kinder Sophia ziekenhuis in Rotterdam gelegen dan zie je inderdaad hoe vaak het mis gaat en hoe veel baby'tjes er overleiden of heel ziek zijn echt verschrikkelijk. Het is een wonder als je een gezond kindje krijgt ben me daar nu heel erg van bewust. Toch probeer ik ondanks het grote verlies ook positief te blijven. Maar besef me wel heel goed dat een goede 20 weken echo nog geen garantie is voor een goede afloop van je zwangerschap vind het fijn om dit verdriet een klein beetje kan delen met mensen die dit ook hebben meegemaakt xxx

  • MirAkle.Ma.Y

    KIPPEVEL

  • jenn1986

    is idd heel erg,iedere zwangerschap is een wonder,en is zeker niet vanzelfsprekend

  • Mamasan88

    Ik had het hier toevallig van de week nog met mijn zus over.. Vrienden van ons zijn hun zoontje kwijt geraakt met 40 weken zwangerschap. Reden is tot nog toe onbekend. Sindsdien zijn wij altijd een beetje terughoudend met een zwangerschap.. het laat je gewoon met andere ogen er naar kijken. Zwanger zijn is niet vanzelfsprekend en als je de 12 weken voorbij bent hoeft het ook niet te zeggen dat dan alles goed gaat.. Gelukkig gaat het veel vaker goed dan fout en daar moeten we ons maar aan vast houden. Veel geluk met jullie kindje!

  • Tweeling77

  • konijntjes

    Je hebt gelijk, je weet niet half hoeveel leed er gepaard gaat met zwangerschap/kinderen krijgen/hebben. Ik vind het belangrijk dat mensen stilstaan bij het mogelijke leed dat mensen (vooral vrouwen) soms moeten doorstaan. Vragen zoals: 'en, wanneer gaan jullie beginnen?' zijn vreselijk voor mensen die verlies hebben gekend, of helemaal niet zwanger kunnen worden.
    Daarentegen doe ik mijn uiterste best om juist níet te denken aan alles wat mis kan gaan. Het gaat vaker goed dan mis, en dat geeft mij in ieder geval een goed gevoel. Maar ik leef mee met iedereen die verdriet kent rondom zwangerschap!

  • 6kidsandcounting

    Pff is ook allemaal heftig meid

  • MamaLiekje

    Ik heb een aantal van je blogs gelezen, en ik wil als eerste even zeggen dat ik je verhaal heel verdrietig vind! Ik leef ontzettend met je mee.

    Toch wil ik wel even zeggen dat er toch ook heel veel vrouwen zijn die wel heel erg beseffen hoe bijzonder het is. Ik heb nooit een miskraam gehad, en mijn dochter is gezond op de wereld gekomen, maar toch was ik in mijn allereerste zwangerschap al erg bezig met het feit hoe bijzonder het allemaal is, en de kans die er is dat er nog wat met je kindje gebeurd. Ook toen ze geboren was voelde ik heel erg de angst dat ik bij haar zou gaan kijken en ze niet meer zou leven. En nog heb ik die angst weleens. Het hoort er tot op zekere hoogte ook gewoon bij. En er zijn gelukkig dus heel veel mama's die heel goed beseffen hoe bijzonder het allemaal is, zonder daar iets voor meegemaakt te moeten hebben.

    Wel kan ik me voorstellen dat de angst nog velen malen groter is als je wel zoiets ergs hebt meegemaakt. Daarom vind ik het ook niet meer dan normaal dat zulke vrouwen vaak meer begeleiding krijgen en meer steun.

  • MamavanBradley.Tyler

  • mamafrietje

    Wat een fijne woorden. Het is idd moeilijk maar als je het zelf meemaakte lijkt het ineens of heel de wereld hetzelfde de overkomen is. Pas dan sta je stil bij wat er fout kan gaan. Het is raar dat je denkt dat het een uitzondering is als je je kindje verliest. Maar het is pas een wonder als het allemaal goed gaat. Liefs anne

  • BabyMeSTreech29