Hoe is het nu

Er is de afgelopen andere halve week ontzettend veel gebeurd. Na een extra echo in het ziekenhuis zou ik morgen gecuriteerd gaan worden.

Afgelopen vrijdag 21 mei kreeg ik 's avonds van fllinken krampen met veel viezigheid van onderen nog geen bloed.

zaterdag ochtend werd ik wakker met vreselijk heftige krampen en bloedverlies dit was zo als ik normaal ongesteld ben, 's middags lekker even naar de stad geweest en 's avonds lekker gbbqd met vrienden en de nodige borrels gedronken heerlijk nu maakt het toch niet meer uit. Klinkt mischien raar maar daar had ik even behoefte aan. Heerlijk gegeten en een super gezellige avond gehad. met regelmatig bloedverlies en krampen dusde miskraam was zelf op gang gekomen. fijn dacht ik geen curretage maar gewoon via moeder natuur.

Tot die zondag ochtend wederom met vreselijke krampen wakker, en bloedverlies gelijk wat paracetomolletjes genomen en rustig aan gedaan. Tot dat ik om 10 mijn kleine meid ging aankleden, een knap in me buik en heel veel bloedverlies het stroomde er uit gepaard met stolsels en alle narigheid. na een uurtje toch maar de VK gebeld of dit normaal was. Ja dit was normaal alleen moest het hevige bloeden nu wel stoppen ze zou met een uurtje even langs komen hoe het ging en moest op bed gaan liggen.

Ook hier bloedde ik veels te veel waardoor ze me doorverwezen heeft naar het ziekenhuis, daar werd ik opgenomen en gelijk aan het infuus gelegd. na een uurtje kwam de gyn en heeft een echo gemaakt want ik bloedde nog erg veel. daar was bijna niets meer op te zien en naar alle waarschijnlijkheid had ik het vruchtje verloren. na een aantal uur moest ik even gaan wandelen door het ziekenhuis om te kijken of het bloedverlies minder werd. dit was het geval nog wel redelijk veel maar binnen de normen. Heerlijk naar huis hup infuus er uit en gaan. Het bloedden werd inderdaad stukken minder maar de stolsels bleven komen,

's avonds lekker gaan slapen en de volgende dag rustig aan doen. bloedverlies was normaal maar had nog steeds krampen. we zaten gezellig in de tuin en liep naar buiten totdat ik iets vreselijks raars tussen mijn benen voelde. (meiden het klinkt mischien heel vies maar dit was het ergste wat ik ooit had meegemaakt) het vruchtje compleet in vruchzakje alles bij elkaar +/- 6 cm floepte zo uit me vandaan. Het ziekenhuis zat er naast want het vruchtje had ik nog wel degelijk bij me. Bloedde werd gelijk weer 10x minder en ik voelde me gelijk een stuk beter. De verloskundige is nog komen kijken en bevestigde inderdaad dat dat ons kleine boontje was.

Wat een nare dagen gadver, nu heb ik bijna geen bloedverlies meer en zullen we er rustig aan weer voor gaan. Bij de volgende zwangerschap ga ik gelukkig meer echo's krijgen dus hoeven we niet meer tot 10 weken te wachten.

Maar 1 ding is voor mij duidelijk als het nog een keer misgaat wil ik direct gecuriteerd worden dit hoeft voor mij nooit meer al is het nog zo natuurlijk!!