Ons verhaal rondom de geboorte van quirein

ons verhaal

sinds 8 sept voelde ik steeds minder leven en maakte mij erge zorgen in het ziekenhuis werd er dafelijks een ctg gemaakt maar telkens zeiden ze dat die goed was.
op zondag 15 sept werd ik smorgens opgenomen ivm bloeding nog werd er steeds gezegt alles is goed dinsdag 17 sept werd ik weer ontslagen en op woensdag ochtend weer hevige bloeding en weer opname die dag ook een echo gehad waarop ze zagen dat mijn vruchtwater binnen 1 week heel erg was verminderd maar nog deden ze niks terwijl mijn gevoel zei dat het niet goed was met de kleine wij kregen heel erg het gevoel dat we niet serieus genomen werden en het als overbezorgd werd afgeboekt ivm met het verlies van *yinthe.
op 19 dec komt ee gyn zaal ronde doen en zei we laten je hier en 2 okt gaan we hem halen ik had die dag de ctg nog niet gehad en werd daarna om 10 uur er aan gelegd ik lag er net 10 min aan en hij stond weer in mijn kamer de ctg was slecht en uij moest er direct uit om 10: 48 was hij er dan ook uit een super snelle omme zwaai.
hij had in het vruchtwater gepoept en had het ook erg binnen gekregen op de monitor naast mijn zag ik alle handeling en toen ze begonnen te reanimeren speelde de hele film van vorig jaar zich weer af.
na ong 10 min begon hij gelukkig te huilen tranen rolde over mn wangen
hij werd naar de couveusse addeling gebracht om 12 uur mocht ik bij hem hij deed bijna alles zelf had toen alleen een neusslangetje voor zuurstof.
maar helaas ging hij achter uit en bleek aan beide zijdes klaplongetjes te hebben.
hij moest met spoed naar zwolle de kinderarts in het streekziekenhuis zei tegen ons dat hij er heen moest ivm 1 op 1 zorg wat hun niet konden bieden maar volgens haar was het niet levensbedreigd.
toen de neonatoloog uit de isala ervan sloeg het om zei was erg eerlijk maar ze dacht dat hij de avond niet zou halen zo ziekdat ons ventje was.
om 15:00 heeft ze hem in een kunstmatige coma gebracht en is hij met toetrs en bellen naar zwolle gebracht ik ben er samen met mijn vrien om half 5 er met een andere ambu achteraan gebracht niet wetende of we hem nog levend zouden terug zien.
om 18:00 kwamen we binnen en pas om 4 uur snachts hadden ze hem stabiel maar nog erg kritiek maar konden iig bij hem ik schrok heel erg van hem zo erg dat hij onder de infuzen zat en aan de zuurstof en stikstof beademing ik durfde hem niet eens aan te raken dat heeft 48 uur geduurd ik nam afsrand van hem bang om ook hem kwijt te raken maar omdat hij de kracht en wil liet zien sleepte hij mij erdoor en begon vertrouwen te krijgen.
op zondag 22 sept deed hij het zo goed en ging alles ineens heel snel hij ging van de beademing af medicatie wrd gestop en we zagen hem helemaal opkrabbelen.
op donerdag 26 sept mocht hij van de nicu terug naar het streek zkh en ook daar gaat hij in sneltrein vaart nu zelf al uit de couveusse we zijn op een hele goede weg richting huis.

wel ben ik kwaad op het zkh omdat ik het al ruim 1,5 week aangaf dat er iets niet klopte en hun het alleen maar beoordeelde aan de hand van de moment opnames van het ctg werd beoordeeld zelf d neonatoloog zei dat hij het al veel langer slecht had maar helaas luisteren de meeste artsen niet wat bij ons bijna weer heeft geresulteerd in sterfte gelukkig is hij er nog en mogen we genieten.