Het accepteren van de ziekte MS
Eerst was er niets aan de hand
En leidde ik een normaal leven
Met de hele toekomst nog voor mij open
Maar toen kwam de MS mijn glazen ingooien
Toch wilde ik er niet aan geloven
En leefde ik verder in de ontkenning ervan
Tot het besef steeds meer tot mij doordringt
Waardoor er plaats word gemaakt voor woede
Door de oneerlijke kans die het lot mij toebedeelde
Deze rol probeer ik opzij te schuiven,
maar de moeheid en de pijn in mijn benen
word soms wel moeilijk om positief te blijven
Voor hetgeen wat ik kwijt bent geraakt zoals doffe plekken in beide bovenarmen en wat ik nog ga kwijt raken in de toekomst
Maar tegelijkertijd boezemd die MS mij ook wat anders in
Namelijk de angst om mezelf te gaan verliezen
En om afhankelijk en hulpbehoevend te worden
Dan maakt het mij verdrietig om eraan toe te moeten geven
Wetende dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn
En dat het een gevecht is dat ik nimmer zult winnen
Maar om te overleven zal ik die MS moeten accepteren
Al is die weg erg lang en zal ik die zeer moeizaam gaan
IK weet zeker dat het mij gaat lukken
Zodat ik mijn leven weer kan oppakken
reacties (0)