Hallo meiden!
Zit met het volgende:
Aangezien in mijn familie (moeders kant) baarmoederkanker voorkomt en mijn oma eraan gestorven is en mijn moeder gelijk haar baarmoeder heeft laten verwijderen toen ze ons had gekregen, dacht ik er ook over na om mijn baarmoeder weg te laten halen. Ik wilde immers altijd 1 kind en het liefst een zoon. Ik heb gekregen wat ik wilde: een gezonde zoon die om op te vreten is, maar heel bewerkelijk! Hij wil leren leren leren en wil alles weten (kan verdorie al zijn naam spellen en ik doe daar helemaal NIKS aan...). Het kind wil vooruit en dat is natuurlijk heel leuk maar ook vermoeiend.
Had het al met mijn gyn. bespoken en wou al naar de arts, maar mijn man kwam in opstand en zei dat dit wel erg definitief was. (Tom is d.m.v. IVF ontstaan na vier jaar klungelen en het medische cirquit wil ik niet meer in). "Laten we het op zijn minst tot Tom zijn 3e verjaardag proberen. Als het niet lukt moest het zo zijn." waren zijn woorden.
Natuurlijk vind ik opnieuw zwanger zijn, naam bedenken, niet weten wat het wordt etc. allemaal geweldig maar ben ik er wel het type voor en wordt het niet teveel financieel (want kan dan niet meer aan het werk) en twee kinderen vergen toch echt VEEL MEER van mij als alleen mien Tommeke.
Wie zat/zit er in het zelfde schuitje en wat hebben jullie besloten?
Liefs Nicolette
reacties (0)