22 weken zwanger

Ik ben nu 22 weken zwanger.  Alles is OK. Ik ben wel vermoeid. Wat normaal is, denk ik: ik heb nog een actief zoontje van 2,5 jaar rondlopen en bovendien zijn we allen vermoeid door die lange winter die achter de rug is en de lente die maar niet echt aanbreekt.

Nu en dan ben ik wel heel misselijk. Dit had ik niet toen ik zwanger was van Sebastian. Nu moet ik echt opletten wat ik eet. Ik mag niet te hartig eten, zoals chocoladetaart of frieten met mayonnaise of ik hang boven de WC.  Dus leve de slaatjes! Ik moet toegeven dat mijn ‘smaak’ ook veranderd is nu ik zwanger ben. Vroeger at ik niet graag salade. Vond dit konijnevoer. En nu behoort de ‘Caesar’s Salad’ tot één van mijn lievelingsgerechten. Haha.

Ik heb uiteraard al een buikje. Maar ben precies overal verdikt: mijn poep, mijn borsten, mijn rug, mijn hoofd. Ik geloof dat ik er eerder ‘dik’ uitzie, dan ‘zwanger’.  Vorige week moest ik naar een babyborrel van een familielid. Toen ik aan de aanwezige familieleden – waarmee ik in feite niet veel contact heb en die het dus nog niet wisten – vertelde dat ik zwanger was; reageerden ze heel verwonderd. Terwijl ik dacht dat mijn buikje al zo goed zichtbaar was ?!?  Maar ja, toen ik zwanger was van Sebastian leek ik ook gewoon ‘dik’. Ik herinner mij nog een collega (een iets oudere man) die mij kwam vragen, toen ik al 8 maanden(!) zwanger was: “Klopt het dat je zwanger bent?”. Ik antwoordde bevestigend. Hij : “Oh ik dacht dat je gewoon veel verdikt was!”.  Pfffff ....