Laatste dag verlof

Vandaag is het de laatste officiele dag van mijn verlof. Morgen is mijn altijd vrije woensdag en dan begin ik donderdag weer..... Wat is de tijd toch voorbij gevlogen. En wat baal ik dat ik er toch niet meer van genoten heb. De komende 30 jaar zal ik alleen nog maar kunnen werken zonder 4 maanden vrij te zijn.

Vanochtend is Thijmen voor het eerst wennen op het kinderdagverblijf. Voor mij betekent dat een vrije ochtend! Het zijn maar een paar uurtjes dus echt op pad lukt nu nog niet maar ik heb wel al flink wat dingen gedaan: allerlei dingen voor mijn werk, de was en ik ga zo aan mijn fotoboek van thijmens eerste maand werken.

Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan..... 7.20 in de auto, iedereen aangekleed en gegeten..... hoevroeg moet ik opstaan? Hoelang moet ik nog nachtvoedingen geven? Vanacht was het ook weer drama. Vanaf 3.45 lag ie te woelen, ik kan dan niet goed slapen omdat ik bang ben dat ie gaat huilen en dan wordt mila wakker. Maar ik wil hem ook niet te vroeg uit zijn bed halen want hij moet leren door te slapen.... uiteindelijk 4.15 fles gegeven, na een poepbroek viel hij halverwege de fles weer in slaap. Ik helaas niet, pas rond 5.15 viel ik in slaap waarna mila om 5.45 heel vrolijk door de babyfoon riep: papa mama, ik ben wakker!!!! Pffffffffffff, niet meer in slaap te krijgen! Vandaag hoef ik niet zoveel maar als dit gebeurd op een dag dat we moeten werken vrees ik het ergste.... overleven overleven.....

Verder gaat het goed hier. Thijmen groeit en groei en kan bijna maat 62 niet meer aan. Hij is nog maar net 10 weken! Echt een boom van een kerel! Hij is nog steeds heerlijk rustig aanwezig, heeft bijna nooit meer darmkrampjes, ondanks dat we de infacol meer vergeten dan geven. Hij slaapt veel of hij ligt in de box naar de mobiel te slaan. En zijn lach....heerlijk, zijn hele gezichtje breekt open, wel nog zonder geluid.

Mila is ook echt een schatje, al is ze een stuk pittiger. Maaltijden zijn een drama en ze wil ook niet altijd lief naar bed gaan. Ze heeft een eigen wil en laat zich niet makkelijk iets opleggen, dan gaat ze huilen, zeuren en drammen en geeft niet snel op. Ons geduld wordt dagelijks op de proef gesteld! Maar als ik haar zie spelen met andere kindjes, als ze geconcentreerd aan het tekenen is, als ze me haar knuffel aanbied als ik midden in de nacht in haar bed kom liggen omdat ze wakker is.... smelt smelt smelt.....

Tja, dan gaat nu het echte leven weer beginnen. Vroeg op, vrij laat thuis, gegoochel met maaltijden, race tegen de klok om de kinderen op tijd van de opvang te halen......Ik heb er geen zin in, maar het is niet anders. Hopelijk krijgen we een prachtige zomer!