Waar is de roze wolk?

Vandaag is Thijmen alweer 3.5 week oud. De tijd is voorbij gevlogen, geniet ik er wel genoeg van???

De eerste tijd was Thijmen vooral heel erg rustig overdag en had hij in de nacht wat last van krampjes. Ik sliep niet zo veel en was natuurlijk moe daardoor zoals iedere nieuwe moeder. Inmiddels is hij overdag wat meer wakker en verlopen de nachten nog wat wisselend. Hij wil nog steeds 2 flesjes in de nacht, ook al hebben we het al opgevoerd naar 170 cc! Tussen die 2 flesjes is hij meestal een keer direkt weer in slaap en kan ik gewoon weer in mijn bed liggen. Na de andere fles krijgt hij kramp en blijft hij gewoon wakker. Dan pak ik mijn dekbed en ga met hem op de bank liggen. Samen slapen we dan wel nog wat uurtjes. Best gezellig samen, al mag dit geen gewoonte worden!

Thijmen is een volstrekt ander kindje dan mila. Hij is veel rustiger. Misschien dat ik daardoor dat alles overheersende gelukzalige gevoel nog niet echt heb. Bij mila was niks te veel, alles was fantastisch en kon ik soms wel huilen van geluk. Nu doe ik hem er vooral erbij, ik voel me moe en soms zelfs geirriteer als hij veel huilt. En ik voel me soms gefrustreerd als er eigenlijk weer niks uit mijn handen gekomen is, eigenlijk ben ik een beetje rusteloos. En dan voel ik me weer schuldig naar Thijmen toe: hou ik wel genoeg van hem??? Misschien hoort het er allemaal bij en ben ik net als zijn grote zus aan het zoeken naar een nieuwe manier van met elkaar leven. Maar het is gewoon anders dan bij Mila. Door de moeheid en dat rusteloze gevoel ben ik soms ook wel onredelijk naar mijn vriend toe en heb ik vrij weinig geduld met mila. Ik hoop dat dat allemaal weer goed gaat komen.....

Zijn zus lijkt haar draai nu wel ongeveer gevonden te hebben. Ze is weer veel liever, gaat weer normaal slapen en hangt minder aan mij. Ze heeft ook veel minder vaak van die verdrietige momentjes gelukkig, die gingen me echt aan het hart.

Thijmen weegt nu al 4400 gram en gaat alweer naar maat 62! Hij heeft zoveel kleertjes nooit aangehad! Het is echt een grote beer met een prachtige hoofd vol haar. Natuurlijk ben ik wel helemaal trots als mensen zeggen dat het zo'n mooi mannetje is!

Behalve dat ik moe ben en wat worstel met mijn gevoel gaat het verder wel goed met me. Als ik geen gekke bokkesprongen maak ben ik gewoon weer continent gelukkig, eigenlijk zoals voor deze zwangerschap. Ik weeg net als 2 weken geleden nog steeds 71 kg. Daar gaat dus echt niks meer af, daarvoor zal ik waarschijnlijk weer moeten gaan werken. Mijn buik is slap en mijn borsten zijn nog steeds groot. Ach, de tijd zal zijn werk wel doen, even geduld dus. Over een paar weken wordt het hopelijk mooier weer en kan ik wat verder gaan wandelen.

Hopelijk kan ik over een paar weken toch een wat vrolijkere blog schrijven!