CTG

Wachten wachten wachten...... pffffff.

Gisteren was een rare dag. Overdag voelde ik de kleine niet zoals daarvoor. Ik voelde hem wel maar heel zacht en niet zo vaak. In de loop van de middag naar vrienden gegaan, daar gegeten. Mila was druk aan het spelen en gillen met de meiden daar. En mijn kleine jongen liet alleen iets van zich horen als ik mijn buik zo'n beetje door elkaar schudde of hem heel diep indrukte. Was er niet helemaal gerust op maar ach, hij deed het nog, was waarschijnlijk lekker aan het soezen bij al die achtergrond geruis.

Rond 20.00 bracht mijn vriend mila naar bed, ik bleef beneden omdat ik een paar harde buiken had en me nog steeds niet gerust voelde. Ik wilde even een tijdje rustig zitten zodat hij wellicht wakker zou worden. Maar dat gebeurde niet. Moordvrouw gekeken. Nog geen actief mannetje, ik voelde alleen her en der een voetje schuifelen maar hij was zichzelf gewoon niet, of ik zat me gewoon gek te maken. Je vergeeft het jezelf nooit als er wel wat is en je hebt geen actie ondernomen!

Uiteindelijk heb ik het ziekenhuis gebeld. Ik mocht direkt komen. De babyfoon hebben we bij de buren gedropt, tegen half 10 stapten we in de auto. Eenmaal in het ziekenhuis was het goed geregeld. Het leek wel of de portier wist dat we kwamen, er leek zelfs wel iemand bij de lift te ons op te wachten! Of liep ze toevallig voorbij???

Ik werd direkt aan CTG gelegd. Nog voordat ie kon registreren brak ie de boel af. Ooooooo, ik schaamde me dood. Een kindsbeweging werd als een zwart balletje op de computer aangegeven. Wij zagen geen balletjes maar strepen, hij ging enorm te keer en schopte tegen die platen op mijn buik. Oke, gerustgesteld, pfff. Maar het protocol moest natuurlijk wel afgewerkt worden......

Dus bloeddruk, vragenlijst, 45 minuten registreren. Ik bleek best wel harde buiken te hebben. Dus DAT is een harde buik! Oke, mijn buik is plankhard, maar ik voel er bijna niks van, soms wat getrek in mijn liezen. Het was in ieder geval reden dat de verloskundige of gynaecoloog io (niet goed geluisterd) nog even wilde toucheren. Dat was niet fijn. Maar de boodschap wel: 2 cm ontsluiting en ze had meteen een beetje gestript. Jeeee, voor de eerste 3 cm bij mila heb ik helse pijnen beleefd, nu kreeg ik zomaar 2 cm kado. Dat was erg fijn. We mochten naar huis en uiteraard wist niemand wanneer we weer terug zouden komen.

Iets voor 11 waren we thuis. Ik had wat bloedverlies maar daar was al voor gewaarschuwd. Ineens hoorden we de slaapwekkerschaap van mila blaten! Had mijn vriend hem verkeerd ingesteld. Mila was helemaal verward, maar helaas ook klaarwakker. Tijd om op te staan!!! Omdat ik harde buiken had en wellicht nog een forse prestatie moest leveren die nacht mocht ik proberen te slapen, hij ging bij haar liggen. Maar dat is echt niet te doen. Als mila wakker is gaat ze je aaien, zitten, met de poppen spelen en vervolgens piepen dat er honger heeft, moet plassen en naar beneden wil.....

Ik kon ook niet slapen, was nog helemaal onderste boven van wat er gebeurd was en ik had een konstant zeurend scherp gevoel in mijn onderbuik. Dus tegen half 12 heb ik de dekbedden gepakt en zijn we op de bank gaan liggen. Tot een uurtje of half 4 heb ik geprobeerd mila op allerlei manieren te laten slapen: lief, streng, uitleggen, dreigen, op mij, niet op mij, met tv aan of uit. Mila was klaar wakker!!!!

Toen was ik het zat, heb ook nog een ander kindje waar ik nu aan moet denken. Ik heb de tv op nickelodion gezet en ben gaan slapen. Rond 5 uur werd ik wakker en zag ik dat mila was omgevallen, diep in slaap. En zo sliep ik tot ongeveer half 7 en mila tot half 9.

Vanochtend heb ik haar weggebracht naar het kinderdagverblijf, met haar bleke smoeltje, zo zielig. Daarna heb ik de fiets gepakt, naar fietsenmaker gefietst, ging bovenverwachting goed. Naar huis gelopen. Had wat harde buiken tot gevolg maar meer niet. Daarna ben ik met ipad, laptop en telefoon in bed gaan liggen. Kon niet echt meer slapen, beetje gedut. De rest van de dag beetje in huis rondgescharreld. Ik merk dat ik bij iedere activiteit wel een harde buik krijg, dus toch maar regelmatig even staan en lopen ed. Maar het zet niet door. Ik ben net in bad geweest voor het geval het de komende nacht gaat gebeuren, ben ik in ieder geval schoon.

Straks ga ik mila maar weer halen, ben vooralsnog van plan om te wandelen naar het dorp, fotoboek op te halen, dan door wandelen naar fietsenmaker, daarna met fiets boodschappen doen en mila op de fiets mee terug te nemen. Ik weet nog niet of het haalbaar is, maar fysieke activiteit lijkt op het moment het enige te zijn wat effect heeft.......

Wordt vervolgd!