30 weken zwanger, de laatste loodjes

Vandaag 30 weken zwanger. En ineens gebeurt er vanalles....

Gisteren bedacht ik me dat ik nog geen kraampakket in huis had. Maar op zich was dat ook niet zo gek aangezien ik de verzekering nog niet had ingelicht..... Over een paar weken wordt het opgestuurd. In de avond werd in toevallig gebeld door de kraamzorg, voor een intake. Pffff, al die vragen, wat komt het allemaal dan dichtbij!!!

En vanochtend werd ik gebeld door de verloskundige. Na de bevalling van mila werd mijn placenta manueel verwijderd, hiervoor heb ik even narcose/ slaapmiddel gehad. Toen ik bijkwam lagen mijn knieen in mijn nek en werd ik gehecht. Ik kon toen mijn linker arm niet meer bewegen en volgens mij vriend hing mijn mondhoek af. Er is toen vrij lauw op gereageerd, ook door mijzelf eigenlijk. In de loop van de nacht trok het weg en heb ik er nooit meer last van gehad.

De verloskundige heeft het met de gynaecoloog besproken en eerst het dossier uit het andere ziekenhuis opgevraagd. Daar stond helemaal niks in over deze klachten. Nu werd ik zojuist gebeld met de vraag of ik niet toch nog even bij de neuroloog op gesprek wilde komen. Ze willen uitsluiten dat het niet toch een TIA was......

Pffff, als ik dit nu zo hoor wordt ik toch wel zenuwachtig. Was het echt een TIA? heb ik een zwakke plek in mijn hoofd? Durf ik nog wel te persen of een ruggeprik te krijgen?

Ik kan maandag 24 november komen, gelukkig, alsof het zo bedoeld was heb ik toevallig een dag vrij. De vraag was of ik een foto van mezelf wilde meenemen waarop het te zien is van die mondhoek. Heb net even zitten kijken. Goh.... was zag ik eruit! Opgzwollen bleek hoofd, mascara tot op mijn kin. Witte lippen. Maar zie eigenlijk niet zoveel aan mijn mond of ogen. Tja, ik lig dan wel, lastig te zien. Was het misschien allemaal niet zo erg als het nu lijkt? Ik ga er in ieder geval niet voor onder de CT, toch stralenbelasting en de consequentie zal nihil zijn.

Verder gaat het heel goed hier. Zat nog wat blogs van de eerste zwangerschap te lezen en dan denk ik dat ik me nu zelfs beter voel! Ik slaap lekker, weinig rugpijn, en tot nu toe geen slapeloze nachten. Ik wordt wel dikker, en ook veel sneller dan bij mila, en helaas niet alleen mijn kont. Tja, het hoort erbij denk ik maar. Ik werk nog gewoon volledig, doe alles wat ik normaal ook had gedaan. Nog 5 weken, en dan lekker verlof, daar heb ik wel echt heel veel zin in. Eindelijk het hele huis op orde brengen, de fotoboeken up tot date maken etc. Gelukkig thuis met de feestdagen, heel fijn allemaal.

Zojuist heb ik de babykamer afgeschilderd. Er moest nog een muur een kleur krijgen, het zit er nu op. Dan merk je toch wel dat die onderste rand wel heel lastig is met zo'n dikke buik en dan kan ik ook nog niet hurken omdat ik dan zeker weet dat ik een natte broek heb. Dit weekend de gordijnen ophangen en dan kan alles weer op zijn plek. En dan over een paar weken alles wassen, bedje opmaken, wandelwagen opmaken, heeeerlijk lekker aanmodderen!