En het is een............. Jongen!

Vanochtend mocht ik weer op controle bij de verloskundige. m mee, mijn vriend moest werken.

bloeddruk goed: 96/50. Wat gebabbeld over mijn vorige bevalling. Ik had toen een verlamde arm en afhangende mondhoek toen ik uit de narcose kwam. Er is weinig aandacht aan besteed, zowel door mij als de gynaecoloog. Na een paar uur trok het weer bij. Nu ik weer zwanger ben houd het me toch wel bezig. De verloskundige heeft het dossier opgevraagd en er staat geen melding in van mijn verlamming. Maar gezien het verhaal moet ik waarschijnlijk de komende maanden wel een keer naar de gynaecoloog voor een soort intake en bij 36 weken ga ik zoiezo over naar de gynaecoloog.

daarna werd mijn buik bekeken. Baarmoeder tot 2 vingers (of zei ze cm?) onder de navel. Prima. Ik kan hem zelf ook voelen en ik voel dat het groeit.

Toen dacht ik nog even naar de hartslag te kunnen luisteren. Maar ze pakt het echo apparaat! Wat een verrassing! Ook nu lag hij heerlijk te slapen. Wat een rustig kindje vergeleken met M!. Zij lag elke echo te stuiteren! Hoofdje, armpje, been gezien, wat een schatje. En het hartje klopte nog gelukkig! Ik zei: dank je wel, en als hij wil meewerken horen we volgende week het geslacht. Oooo, wil je het weten? Hugh, ja! Maar je man is er niet bij.... Tja, wel een dingetje. In een fractie van een seconde koos ik voor mijn eigen nieuwsgierigheid. Echo weer op mijn buik: onmiskenbaar een piemeltje met een balzakje. Nergens een, laat staan 3 streepjes te bekennen! Een zoon! Wat fantastisch! Had ik het al die tijd goed gevoeld! Tranen sprongen in mijn ogen. M had ik de hele ochtend voorbereid dat ik niet ziek was, dat de baby gecontroleerd zou worden, maar op een huilende mama was ze niet voorbereid.... Ook beetje van slag.

op weg naar de auto voelde ik me toch ook wel schuldig, nu hadden we dit moment niet gedeeld met elkaar. Eerst ging ik bij een vriendin lunchen (vreselijk moeilijk om niks te zeggen). En daarna heb ik een eerste echte jongenspakje gekocht. Vanavond, als m op bed ligt, zal ik hem zeggen dat het bezoekje bij de verloskundige toch wat anders verlopen was dan gedacht. En dan geef ik hem dit pakje. Hopelijk begrijpt hij het.....

ondertussen zweeg ik vanmiddag in de zevende hemel, een prachtig meisje en mooie jongen! Wat een geluk!

ik denk aan mijn schoonvader, wat zal hij blij zijn dat de familienaam wordt voortgezet! Aan mijn eigen ouders, na 3 kleindochters komt er een kleinzoon! Aan m, ze wil zo graag een zus, alle knuffels heten al zus, ze wil elke dag zus ik de buik een knuffel geven..... Hoe gaat nu duidelijk worden dat het geen zus maar een broer wordt! Maar bovenal denk ik n aan mijn lieve vriend, die nog van niks weet, die heel hard roept dat ie het liefst weer een meisje krijgt maar diep in zijn hart heel graag een zoontje krijgt en nu ook krijgt, zou hij boos zijn? Of alleen maar blij? Pffff was het maar al 8 uur......