Poging 7

Lieve allemaal,

We zijn weer in de spannende laatste wachtweek aanbeland. In de week van de eisprong hebben we het braaf om de dag gedaan. Dat viel niet mee, we waren moe, en mijn vriend was enigzins gestresst omdat er problemen zijn op zijn werk, maarrrrr het is gelukt. Ik ging er eigenlijk vanuit dat het best wel weer een tijdje gaat duren voordat het weer raak is, ik zie wel hoe het gaat. Dus lekker wijntje, koffie etc.

Maar ik voel me niet lekker. Ben doodmoe, met vlagen enorm misselijk, heb veel honger en ben geobstipeerd. En daarbij zijn mijn borsten enorm gevoelig. Van dat laatste ben ik totaal niet onder de indruk, dat heb ik elke maand, verdwijnt de ochtend van de ongesteldheid. Maar de rest.... oke, ik ben vaker misselijk als ik moe ben of stress heb. Misschien eet ik de laatste tijd wat minder gezond en ben ik daarom geobstipeerd? sloeg er eigenlijk niet zoveel acht op maar mijn vriend heeft een goed gevoel over de poging. Ik weet het niet maar nu de dagen voortduren krijg ik ook steeds meer positivieit over me heen. Dus het zal wel weer een teleurstelling zijn als ik einde van deze week de rode vloed weer mag verwelkomen..... In de tussentijd droom ik verder over het inrichten van de babykamer in ons nieuwe huis, wat ik ga doen in de maanden van het verlof (wat middenin de winter valt), laat ik een zomerpersoon zijn, welke kleertjes ik ga hergebruiken voor als het een meisje wordt en welke ik kan gebruiken als het een jongetje is..... etc etc.

In de tussentijd is onze mooie meid inmiddels ruim 2 jaar. Het blijft een groot feest, genieten in hoofdletters. Het inslaapprobleem en het doorslaapprobleem zijn zo goed als onder de knie, heel soms mag mijn vriend nog een nachtje bij haar op de grond voor haar bedje doorbrengen. De avonden zijn weer van ons en we zijn minder moe overdag.

Ze is heeerlijk aan het kletsen, tegen ons, vrienden, buren, haar knuffels, iedereen eigenlijk, als ze niet verlegen is tenminste, want meestal moet ze even wennen aan nieuwe mensen. Zingen vindt ze ook heerlijk, lieftst met gebaren. En zo komen er steeds meer woordjes, zinnen, en ook verbanden. Ik verbaas me steeds weer wat ze allemaal wel niet snapt!

Motorisch gaat het ook prima, ze is dol op fietsen, rennen en springen. Eigenlijk wil ze de hele dag naar buiten, dus dat doen we zo veel mogelijk.

Inmiddels weegt ze tussen de 11.1 en 11.5 kg, lengte wil ze niet laten meten. Heel zwaar en groot is ze niet maar wij zijn ook niet zo groot, zal er wel bijhoren.

Het enige waar wij ons een beetje zorgen om maken soms is haar luier gedrag. Eind vorig jaar waren we bezig met op de wc plassen, potje plassen en dat ging heel redelijk. 1 november zijn we verhuisd, ook nieuwe kinderopvang. In het begin ging dat wc plassen gewoon door. Maar de laatste weken gaat ze vaak heel hard krijsen als we een nieuwe luier willen geven, dan houdt ze haar broekje echt omhoog. En sinds ze eind feb ziek was heeft ze helemaal geen interesse meer voor de wc of het potje. Soms denken we weleens dat er iets gebeurd is op de kinderopvang ofzo, maar dan lees ik op internet dat veel peuters dit gedrag vertonen bij het zindelijk worden, ze heeft het ook neit atlijd gelukkig.

In ieder geval, genieten hier!!! wat zou het toch prachtig zijn als er nog eentje bij zou komen.....