Toen ik gisteren de test zag was ik ervan overtuigd dat er iets gaande was binnenin me. Ik heb de hele dag aan niks anders gedacht en heel knap van mezelf, ik heb het tegen niemand gezegd. In de loop van de dag kreeg ik wel ongesteldheidskrampjes en ook het bloeden zette door, maar niet meer dan voor een inlegkruisje en vooral bloedbij het afvegen. In de blogs die ik schreef bij de zwangerschap van Mila had ik dit ook gehad, al was er toen alleen bruine afscheiding.
Vanochtend kon ik dan eindelijk een nieuwe test doen. Na 5 minuten zag ik alleen een heel klein ministreepje als het stikje op een bepaalde manier in het licht houdt. Na 45 minuten is het streepje gelijk aan gisteren, maar ja, dan mag ik hem natuurlijk eigenlijk niet meer aflezen..... dus was dat streepje van gisteren niet toch ook gewoon een indroogstreepje? Aan de andere kant, hoeveel van deze testen heb ik nu gedaan de afgelopen jaren, ze waren (op een na) allemaal omo wit....
Pfffff, de gedachten vliegen alle kanten op, maar een overwegend negatief gevoel blijft over, ik denk toch niet dat ik zwanger ben............maar helemaal zeker weet ik het niet.
Er zit maar een ding op..... wachten wachten en wachten en dan opnieuw testen...... en laat wachten nou niet mijn sterkste punt zijn.
reacties (0)