Flashbacks

He meiden,

Gisteren was het precies 2 jaar geleden dat ik een van mijn mooiste dagen beleefde, de positieve test!! Wat vliegt de tijd. Inmiddels wordt m over een 2 dagen alweer 16 maanden. Op dit moment doet ze alles na, begint te kletsen, zelfs soms verstaanbaar. Ze kan heel goed aangeven wat ze wel en niet wil en owee als papa en mama daar anders over denken..... dan gaat ze heel hard huilen, gillen en stampvoeten. We hebben haar daar al een paar keer voor op de gang gezet.

Waarom heet deze blog flashbacks..... ik wil een tweede kindje, en mijn vriend ook wel, al twijfelt hij soms als m weer een uur ligt te huilen voordat ze slaapt of de hele nacht wakker is. Ik ben nooit meer aan de pil gegaan na de bevalling en ben ook weer goed regelmatig ongesteld. Het begon eind vorig jaar te kriebelen. Maar toen kwamen de feestdagen eraan, en daarna m's verjaardag (als bevaldagen), en eigenlijk vind ik het ook leuker om ook eens een verjaardag in de zomer te hebben. En aangezien m's verjaardag nu voorbij is als bevaldatum kunnen we echt aan de slag.

Tegelijkertijd denk ik: goh, als iemand toch weet dat dit zich niet laat plannen dan zou ik dat toch moeten zijn. Ben ik dan niet al vergeten hoeveel ellende we gehad hebben? nou, eigenlijk niet. Deze maand hebben we het 2 dagen voor mijn eisprong toch gedaan en ik zou dus zwanger kunnen zijn. Het lijkt me vrij vergezocht gezien de termijn, en we deden het maar een keer (en daarvoor heel lang niet). Maar toch..... misselijk, beetje gespannen, vaker naar toilet om even te kijken, bah, het komt allemaal terug!!!!

Vandaag of morgen worden we uit ons lijden verlost. Maar het feest gaat weer beginnen, ik hoop zo dat het dit keer wat sneller gaat lukken. Gelukkig zijn we heel gelukkig met m, dus mocht het niet lukken, ik weet niet of we nog een keer de weg met iui gaan bewandelen. Maar we zullen zien.......