10 maanden

Om te beginnen wens ik iedereen een fantastisch 2013 en ik hoop voor iedereen dat de dromen uit zullen komen en dan heb ik het met name over de dames die nog steeds wachten op hun eerste kindje. Goh meiden, wat moet ik toch aan jullie denken als ik zelf zit te glimmen van geluk.

Bij ons zijn de feestdagen goed verlopen. Kerstavond zijn we thuis gebleven. M lag vroeg op bed en wij hebben met zijn tweetjes gezellig gekaasfondued. Eerste kerstdag had ik dienst maar kon ik gelukkig ook wel een beetje bij mijn schoonfamilie zijn. Voor ons meisje was het een beetje te druk maar ze heeft zich toch wel prima met opa en oma vermaakt. Tweede kerstdag was leuker. We waren bij mijn broer en schoonzus en ons petekindje van bijna 1.5 jaar. Die 2 meiden hebben super leuk met elkaar gespeeld. Eerst elkaar een beetje aankijken, dan landje veroveren. M werd ineens omver geduwd door mijn nichtje. Maar later werd er geknuffeld en gespeeld, blokjes gedeeld, helemaal leuk. Bij de gourmet hebben ze lekker meegesmikkeld.

Gisteren (en helaas vandaag ook) had ik weer dienst. Ik moest dus nuchter blijven maar we zijn wel naar vrienden geweest. M verkleed als kerstbal (glitterspeldje, glittervestje en glitter tuturokje) en wij ook helemaal mooi aangekleed. 20 man en 8 kinderen. Alle kinderen hebben heerlijk geslapen, wonder boven wonder, en ze werden niet eens wakker van het (illegale) vuurwerk!

Om 24.00 werd ik gekust door mijn liefje, we wensten elkaar een goed nieuwjaar, wensten dat ons huis dan toch maar eindelijk verkocht zou mogen worden en ....... toen zei mijn vriend..... en dat er maar een lief klein babietje geboren mag worden.........

Wat een verrassing! Eerst zei hij dat hij er nog niet klaar voor was, dat ie m alleen al zo zwaar vond en nu wil hij toch! Misschien werd ie wel geinspireerd door de kleine babietjes die er waren. Ongezien ik dezer dagen een eisprong heb wilde ik eigenlijk direkt naar bed. Maar ja, niet te hard van stapel, we zien wel. Ik hoop zo dat het dit keer gewoon spontaan binnen een paar maandjes lukt. Hopelijk geen IUI, gedoe, hormonen, stress.... vooralsnog gaan we positief van start (al zullen we toch wel een wat keertje zin moeten maken, moe moe, pfff, wie weet ken je het wel.....).

M krijgt dus misschien wel een broertje of zusje. Met m zelf gaat het prima. We hebben inmiddels een goed ritme van ochtendfles met pap, boterham met boter en beleg (dat eet ze zelf van een bordje). Dan nog een cracker of fruit ofzo. Tussendoor fruit, babykoekje, soepstengel etc. Rond 15.00 nog een fles. En in de avond meestal gepureerd vers eten door mij gemaakt uit de diepvries, en heel soms een potje als er even niks staat. Voor het slapen gaan dan nog een papfles. Slapen gaat ook beter. 2 keer 1.5 tot 2 uur tussendoor. Alleen wel altijd voorafgegaan door 10 minuten huilen, vol overgave. Volgens mij is er een beetje verlatingsangst aanwezig.

Verder begint ze nu toch wel wat dingen te zeggen. Ze zegt vaak mama, soms papa, alleen nog niet gericht. Ik meende haar ook een keer bal gezegd te hebben en soms zegt ze ja. Verder rent ze tegenwoordig langs de bank en de kleine tafel en kan ze kleine afstanden zelf maken, van bank naar tafel ed, en ze loopt nog verder als ik haar help. En achter de rollator loopt ze echt heel goed. Inmiddels snapt ze ook dat je blokjes in de rollator kan gooien en ze kan bijna een toren maken van blokjes.

En dan zijn er nog de tandjes, er komen er 4 tegelijk!!!!! En dat is niet fijn.... met perioden huilen, in de mond met de handjes! En het enige wat dan nog helpt is een dikke knuffel, paracetamol en een beetje dentinox.

Pfff, trots trots trots.