Bijna 7.5 maand

He allemaal,

Alweer 1.5 maand geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Toen ik die net terug lag dacht ik: jee, nog maar zooo kort geleden? Wat is ons meisje dan weer groot gegroeid....

De laatste keer vertelde ik dat wij op vakantie zouden gaan naar zuid-frankrijk. Het ging super.... zolang de auto reed sliep ons meisje en zo namen wij geen risico, hup... luxemburg voorbij en maar rijden rijden rijden. En zo uiteindelijk helemaal tot Orange, bijna op de plek van bestemming. Maar we kwamen in de file en daar houdt m niet zo van. Dus hotelletje en de volgende dag verder. De vakantie zelf was heerlijk, 2 weekjes met zijn drietjes, geen werk, geen gezeik, gewoon lekker relaxed ontbijten, naar het zwembad of strand, uiteten of barbeque, lekker wijntje, kaasje, gewoon genieten van elkaar. Mila heeft wel wat mijlpalen gezet: eerste boterham, en nog belangrijker... toen ze bijna 6 maanden was begon ze ineens te kruipen en tegelijk ook te zitten. Inmiddels heeft ze dit uitgebreid met staan, altijd als een ballerina op haar teentjes.... Ze zit nooit stil, wil alles pakken, en je moet ogen in je achterhoofd hebben. Vallen doet ze dagelijks, of nee... elk uur, vooral als ze moe begint te worden, we houden het gewoon niet tegen. Helaas heeft ze dus wel her en der een blauwe plek op haar hoofdje....

Verder is er nu echt een heeeeeeeeel ander ritme ontstaan. Tot in de vakantie hadden wij nog steeds een ritme van fles rond 20 uur en dan wakker maken rond 23.00 en dan werd m rond 3.30 weer wakker voor een fles. Op vakantie was dat ook zo, maar kan je haar niet laten huilen (geluidsoverlast) en dan namen we haar gewoon bij ons in bed. En zo heeft ze 14 dagen lang horizontaal bij ons in bed gelegen vanaf halverwege de nacht waarbij wij op het randje van het bed lagen.

Totdat we bij de consultatieburo arts kwamen. We deden het helemaal verkeerd. Een kind van deze leeftijd heeft in de nacht geen eten meer nodig... allemaal aangeleerd. En we moesten haar al helemaal niet uit bed nemen.... hmmmm. We hebben toen besloten te investeren in een beter ritme. We gaven om 20.00 een fles, daarna naar bed en dan sliep ze meteen. Maar nacht 1: wakker rond 3.00, 2 uur liggen huilen.... nacht 2 idem, 1 uur gehuild, nacht 3 idem: 15 minuten gehuild, nacht 4 stil, nacht 5 stil etc. We hebben onze nachten weer terug, heerlijk, eindelijk niet meer doodmoe, alleen nog maar een beetje.

Wat is er nog meer essentieel veranderd.... het eten. Een tijd terug snapte ze niet hoe het moest en luste ze niks. Op dit moment ontbijt ze met een fles met granen. Daarna een fruit hapje (er gaat gewoon een hele banaan naar binnen). Rond `12.00 boterham met boter en jam of smeerkaas, maar meestal eet ze daar hooguit een kwart van. Dan rond 15.00 weer een fles, rond 19.00 eten. En dan eet ze of een heel potje olvarit, of een heel bordje zelf gemaakt eten wat ze duidelijk minder lekker vindt.... Soms hoeft ze het niet, moeten we het verpakken in een wolkje van het toetje, heeeeerlijk vind ze dat. En dan, rond 20.00 weer een volle fles met granen en zo valt ze dan in slaap, met een heeeel bolle buik. Maar ja, fijn dat ze nu eindelijk snapt dat dat mondje open moet om er iets in te stoppen en dat ze de dingen moet doorslikken, ze snapt helaas nog niet dat je heel vies wordt als je met je vingers tijdens het eten in je mond gaat en dat dan door je haar smeert.... dus altijd een grote smeerboel hier!

Verder heeft m het prima naar de zin op de kinderopvang. Helaas moeten wij dit per 1 januari volledig zelf gaan betalen en dan wordt het wel duur. Morgen gaan we aan mijn schoonouders vragen om een dag per week op te passen, tja, beetje met pijn in mijn hart, maar ja, het kan eigenlijk niet anders.....

Met mij gaat het ook wel goed. Ik heb het heel druk op mijn werk, ben vaak laat thuis maar probeer toch zoveel mogelijk met mijn meisje te spelen en te zorgen als ze wakker is, werken doe ik dan weer als ze in bed ligt. En als ik dan weer een vergadering of onderwijs heb in de avond.... o wat mis ik haar dan! Maar ja.... dit is het leven waarvoor we gekozen hebben. Ikzelf moet nog 1-2 kg afvallen maar desondanks is mijn figuur toch heel anders geworden, vooral mijn buik is nog steeds niet helemaal zoals ie was helaas. En nog maar niet te spreken over mijn onderkantje, die verzakking van mijn blaas komt niet meer goed. Gelukkig kan ik mijn plas redelijk goed ophouden maar bij drukverhogende momenten zoals rennen of sporten loopt het er gewoon uit. Ook heb ik vaak een zwaar gevoel onder in mijn buik en doet het echt pijn. Ik heb inmiddels 2 ringen geprobeerd maar het werkt toch niet echt goed bij mij, de fysio had ook al niet echt effect. Ik vrees toch dat dit het is totdat ons gezin helemaal compleet is. En dan zal ik eraan geopereerd moeten worden....

Tja, wederom weer een heel verhaal. 7 maanden puur geluk.... en heel soms, heel soms denk ik weleens.... ik wil er wel weer voor gaan.... wie weet hoelang het dit keer gaat duren.... maar mijn vriend is er nog helemaal niet aan toe. Dus aan die fase beginnen we nog maar even niet voorlopig.

kus

mamaongeduld