8 weekjes oud!

Vanavond wordt M alweer 8 weekjes oud! Ongelooflijk hoe snel het gaat! Vooral de laatste dagen....

Vlak voor het weekend heb ik dan eindelijk vastgesteld dat M reflux heeft. Alles vertikaal gezet en de volgende dag zo snel mogelijk nutriton gehaald. De eerst volgende fles ging met een speentje groter en 2 schepjes nutriton. De fles was in 2 minuten leeg, uitgebreid geknoeid en enorm geboerd. En daarna kreeg ze ontzettende buikkrampen.... zo zielig!

Daarna terug naar speen S en maar 1 schepje nutriton. En deze combi doet het dus! Het is een compleet ander kind geworden.... de buikkrampjes zijn langzaam weer verdwenen en nu hebben we een hele vrolijke babie. Uitgebreid lachen naar alles en iedereen, heel beweeglijk zijn, constant zwaaien met armen en benen. De eerste dag heeft M alleen maar geslapen, net alsof alle ellende van de weken ervoor verwerkt moest worden. En daarna is de ontdekkingstocht begonnen: kijken, voelen, op knuistjes zuigen, nog meer lachen, slaan naar de speeltjes, alles lijkt ineens zo interessant. Zo wil ze ook niet altijd meer tegen me aan liggen, maar juist andersom op schoot, eens kijken wat er allemaal om haar heen gebeurd!

Die vrolijkheid duurde tot vanmiddag half 3. Om 2 uur hadden we namelijk een afspraak op het consultatie buro. Eerst wegen: ze is nu 5030 gram, lengte wordt nog niet gemeten. Ze groeit volgens haar eigen curve die net boven het gemiddelde loopt. Daarna was het tijd voor wat algemene vraagjes. Volgen lukte niet want alles was interessant, dan ga je toch niet een punt volgen?? Gelukkig doet ze dat thuis wel goed. En toen moest het hoofdje bekeken worden. Ondanks dat we er erg opletten is er nu toch wel een afplatting te zien, helaas.... We zouden nog 4 weken mogen afwachten maar ik dacht: laten we maar meteen naar de fysio gaan, want volgende maand is het vast nog erger! Dus die ga ik morgen bellen.

En na al dat charmante en vrolijke gespartel en gelach kwamen nu dan toch echt de spuiten voor de dag. Wat waren ze groot!!! En huppakee, daar ging de eerste al in het bovenbeen! 1 seconde stil en toen kwam er toch een gekrijs uit de keeltje. Ze vergat gewoon adem te halen en werd helemaal paars! En toen ze net een teugje genomen had kwam de tweede al in het andere been...... pffff, mama had het toch wat zwaarder gedacht! Daarna troosten en naar huis.

De rest van de dag liggen we samen op de bank, M zonder broekje om het verschonen zo makkelijk mogelijk te maken. Eerst sliep ze een paar uurtjes op mij, en daarna toen papa thuis kwam vanaf het werk was het huilen, piepen, zeuren en snikken... zo zielig. En nu ligt ze uitgesteld in haar wandelwagen.... vandaag hebben we maar een regel: M zo goed mogelijk laten voelen......

Hopelijk ontstaat er geen koorts en slaapt ze deze dag gewoon voorbij! Morgen kan dan de ontdekkingsreis weer beginnen!