Vandaag is het zaterdag en de dag van mijn tweede follikelmeting. Ik moest om 9.00 bellen voor de tijd, dat bleek 10.10 te zijn. Dat zou mooi uitkomen want daarna moest ik door voor een vrijgezellenfeestje. Helaas belden ze 5 minuten later om te zeggen dat er een spoedgeval tussenkwam. De hele ochtend zitten wachten, en uiteindelijk kon ik dan om half 12 komen. Was er in 5 minuutjes en toen kreeg ik de echo.
Rechts waren er nu ook een paar kleine eitjes, maar die tellen niet mee. Links was er een grote van 20 mm en nog 2-3 van 15 mm, en dan nog een hele lading van max 10 mm. Baarmoederslijmvlies was (schrik niet) maar liefst 8.7 mm, voor mij echt enorm dik. Toen was de vraag wanneer we de IUI zouden doen. De grote was er klaar voor, de kleintjes konden nog wel een dagje gebruiken. Maar dan was er ook een risico dat er meer dan 3 waren en dan zou het feest niet door kunnen gaan. Dus besloten om het morgen te doen. Daarna naar de verpleegkundige voor de pregnyl injectie, toch fijn als ik dat niet zelf hoef te doen......
En toen toch nog maar effe snel naar huis om nog een dotje puregon te spuiten (+een beetje extra). Dit onder het mom: beter een vierling dan helemaal niks. Sttt, mijn vriend wordt gek als hij dit hoort en mijn gyn zal er ook niet blij van worden verwacht ik.
En toen door naar het vrijgezellenfeest. Daar waren 3 zwangeren bij, wat je nu toch wel aardig begint te zien. Ondanks dat ik de schok wel een beetje verwerkt had blijf ik het moeilijk vinden om hen te zien stralen met hun buik, de echo-plaatjes te bekijken, alle verhalen over kinderdagverblijven aan te horen etc etc. Ik wil dit ook, en liever gisteren dan vandaag.......
Ben een beetje op tijd naar huis gegaan, morgen een belangrijke dag. Eitjes van links, nieuwe eierstok, nieuwe kansen? Wat steekt een mens toch vreemd in elkaar, elk strohalmpje toch maar weer grijpen voor positieve energie.....
reacties (0)