He meiden,
Nog een blogje van mij vandaag. Ik kom er gewoon niet uit, blijf verdrietig. De afgelopen maanden was ik natuurlijk wel verdrietig als ik ongi werd, maar na een paar dagen verdween het en kreeg ik toch weer hoop. Maar nu niet, het is nu al 10 dagen geleden en ik blijf dat beknijpende gevoel rond mijn hart houden, dat elk moment in tranen kunnen uitbarsten en boven alles: ik heb nergens zin in. Ik had me gisteren nog verheugd op shoppen vandaag, maar nee.... vanochtend toch geen zin. Toch gegaan, vond niks leuk, eigenlijk niks gekocht, alleen maar heel verdrietig. Weet gewoon geen raad met mezelf. Moet nu naar de apotheek om de pregnyl te halen, maar durf gewoon niet omdat ik bang ben dat ik daar een potje ga zitten janken.
Dan denk ik weer aan wat de psycholoog eind vorig jaar zei: denk eraan dat er niks mis is, dat je nog jong bent (hoe zo, ik ben al 31!!), dat je nog vele pogingen mag ondernemen (steeds een minder) en dat je nog alle kansen hebt. Maar het helpt nu even niet, ik geloof het gewoon niet meer.....
reacties (0)