De wanhoop nabij..
Wat een geweldige vakantie had kunnen worden begint te ontaarden in een drama...
Gisteren viel een vriend van ons tijdens het skien, voelde zijn sleutelbeen kraken en daarna zat er een ei op. Naar de dokter: gebroken sleutelbeen, alleen wel zo dat het een gecompliceerde breuk is waarvoor geopereerd zal moeten worden. Dus naar het ziekenhuis, een uur rijden verderop.
Tijdens de rit werd ik zooo misselijk. In de ochtend was ik al niet goed geworden in de gondel die wat op en neer ging, maar dat was weer weggetrokken, maar nu moest ik bijna braken. Gelukkig kon ik alles binnenhouden. Tijdens het wachten in het ziekenhuis moest ik naar de wc..... en helaas.... bloed. En dat was dus op dag 24. Echt veel te vroeg. In combinatie met mijn misselijkheid hoopte ik nog op innesteling. De misselijkheid werd steeds erger en ik neigde er sterk na om effe gebruik te maken van de prullenbak. Maar klagen over de misselijkheid en het bloedverlies vond ik ook niet kunnen omdat dat zo lullig leek tov onze vriend met een gebroken schouder/sleutelbeen.
Na uren wachten bleek dat onze vriend pas over een paar dagen mogelijk geopereerd zou kunnen worden want eerder was geen plek, dus wij weer naar het appartement. Onderweg hield ik het niet meer en heb ik in de auto in een zak alles eruit gegooid wat ik die dag had gegeten.
Vandaag voel ik me nog steeds niet heel goed, en ook heel verdrietig, bloeden heeft zich voortgezet. Mijn vriend heeft de moed ook een beetje opgegeven nu.
Er moet wat mis zijn, waarom zijn mijn cyclussen zo kort ineens? Ik had vorige week vrijdag pas mijn eisprong, dan is dit toch veel te snel????? Zit te twijfelen of ik niet een second opinion moet aanvragen. Aan de andere kant... onze gyn doet zoveel voor mij, dat zal een ander niet doen, nu kan ik mijn eigen pad uitstippelen. En ik kan zelf ook niks vinden over dit probleem op internet of pubmed, een vriendin van me die gynaecoloog io is vond het ook niet echt afwijkend, maar heeft nu zelf een gecompliceerde zwangerschap met ernstige schisis, die kan ik nu ook niks vragen vind ik.....
Pfffff, wat een ellende, iedereen is nu aan de apres-ski en ik zit een beetje misselijk alleen thuis met mijn laptopje, mijn grote vriend. We gaan nu een cyclus overslaan, dat leek ons beter, kan mijn vriend helemaal los in de apresski en we hoefden geen hormonen mee te nemen, dus deze maand moeten we weer flink aan de klus (ons seksleven is ook niet meer wat het geweest is.....)
In ieder geval fijn dat ik het effe van me af kan schrijven, bedankt meiden!
reacties (0)