Nieuwe start?
He meiden,
Zoals jullie misschien al gezien hebben heb ik mijn achtergrond enzo een beetje veranderd. Misschien helpt het om een nieuwe start te maken.
Donderdag na 29 dagen toch weer ongesteld geworden. En dat telkens net als ik er 100% van overtuigd ben dat het eindelijk raak was. Ik heb dit keer geen tijd gehad om het te verwerken. Ik werd ongi tussen 2 patienten op de poli door (dus tranen wegslikken en doorgaan), in de avond was ik laat met mijn werk klaar en heb me groot gehouden voor mijn vriend. Op vrijdag vierden we onze verjaardag en toen was het gisteren. Niet te genieten, steeds aan het zeiken op mijn vriend, zeer kort lontje maar het lukte niet meer om eens lekker keihard te huilen. We zouden uiteten gaan voor onze verjaardagen, ivm mijn humeur toch maar niet, liever zelf wat uitgebreider koken, dus wij naar de albert heijn, kon ik echt niks vinden waar ik zin in had. Uiteindelijk zonder boodschappen toch maar weer naar huis en door mijn vriend in de auto gezet om toch uiteten te gaan. En dat hielp toch wel, eigenlijk nog best een leuke avond gehad. Maar vandaag merk ik dat het nog niet voorbij is.
Ik geloof er gewoon niet meer in. Ik ben binnenkort een keer een dag vrij en dan gaan we een nieuwe semenanalyse doen, potje en aanvraag heb ik al van de huisarts gekregen. En daarna misschien toch maar IUI traject in. Maar we zijn nog maar een jaar bezig, we zullen toch tot eind 2010 moeten uitzitten, misschien dat de gyn dan mee wil werken. Het zal niet meevallen, ik ben arts en heb gewoon mijn programma's vol patienten, en mijn vriend is advocaat en heeft ook gewoon zijn clienten en zaken. Maar het zal toch moeten, desnoods neem ik ontslag. Dat werk is zo niets betekenend zonder baby.
Na een keer of 14-15 proberen ben ik tot de conclusie gekomen dat het niet helpt om met je benen omhoog te liggen, alleen maar missionaris te doen en caffeine vrij te zijn. Het helpt niet om alcoholvrij te zijn en het helpt niet om volledig ontspannen op vakantie te gaan. Niks helpt, wij zijn gewoon onvruchtbaar om een of andere reden die niemand kent. IUI zal daarom denk ik eigenlijk niet beter zijn (ik heb geen vijandig slijm) en zullen we dus nog 2.5 jaar moeten wachten totdat we voor IVF in aanmerking komen.
En dus..... zal ik iets moeten. Want zo die 2.5 jaar doorkomen, dat gaat niet lukken, dan heb ik mijn vriend weggejaagd en lig ik alleen nog maar met een deken over mijn hoofd depressief in bed.
In september 2011 ben ik klaar met mijn opleiding tot medisch specialist. Dat betekent dat ik mezelf in een ander ziekenhuis als specialist ga vestigen en ook dat wij gaan verhuizen. We hebben besloten de komende tijd te besteden aan het verkoop-klaar maken van ons huis. Er moet dus het een en ander geschilderd enzo worden. De komende weken klussen we wel op de momenten dat het moet, eventueel met wat hulp van preseed aangezien het vochtig worden soms wat lastig is door het 'moeten'. Verder geen standjes, geen koffie of alcohol ontwijk gedrag en gewoon lekker aan de klus. En dan eind 2010 weer terug naar de gyn.
Maar eerst... vanavond naar hoogzwangere vriendin, zucht..... blijft moeilijk.
reacties (0)