We zullen het echt zelf moeten doen!

Vandaag was er een gesprek met de gynaecoloog over de uitslag van het HSG en hoe het nu verder moest. Eigenlijk een beetje nutteloos om hiervoor helemaal naar het ziekenhuis te komen aangezien ik eigenlijk al wel wist hoe het verder zou moeten. Het was heeeel druk op het werk en ik heb een heleboel werk moeten laten liggen waarvoor ik morgen eigenlijk ook geen tijd heb, maar goed.... alles voor een baby!

Het komt erop neer dat onze hele vruchtbaarheid is doorgemeten en dat alles goed is. Dus dat er een hele grote kans is dat wij de komende maanden alsnog spontaan zwanger worden. Mocht dat over een half jaar nog niet het geval zijn, dan kan ik me weer melden maar dan is de eerst volgende stap een kijkoperatie! Nou, daar zie ik ECHT tegenop. En aangezien we hebben gelogen over de tijd dat we aan het proberen waren tel ik bij dat halve jaar nog maar een paar maandjes op....

Mocht het de komende tijd toch nog lukken, dan kan ik bij 5 weken zwangerschap een echo krijgen om te zien of het een vitale zwangerschap is. Ik denk niet dat ik deze eerste kennismaking met ons babietje aan mijn neus voorbij zal laten gaan....

De afgelopen dagen voel ik me raar. Ik weet niet wat het is. Ik ben moe, heb veel honger, steeds zuurbranden, en de hele dag een soort van gevoel dat ik diep moet zuchten, dat er iets achter in mijn keel zit, kweet niet.... Maar ik heb al zovaak dit soort klachtjes gehad, het zal wel weer niks te betekenen hebben, probeer het allemaal te negeren en dan zien we wel.

Dus goed nieuws, maar toch ook een beetje slecht nieuws: niks te doen om het te versnellen/ op te lossen....