HET GOEDE DOEL
Als ik naar buiten kijk, dan overvalt me een wat weemoedig gevoel, 'het lijkt wel herfst', spreek ik mezelf hardop toe
. Het regent pijpestelen en de wind die daar welig bij tiert, doet me denken aan de inval van de herfst. En als ik terug kijk op deze zomer kan ik niet anders dan tot de conclusie komen, dat onze zomers tegenwoordig op een 'hele lange herfst' lijken. Vermoeid, dat ben ik nog steeds, maar dat wijt ik toch echt aan het feit, dat de zon zich niet al te veel heeft laten zien in onze zomerse dagen 
. Het is ideaal weer om de kasten te ruimen en als ik dat zo stel, kan ik vertellen, dat ik kort geleden de kast van de kleine kruimel op zijn kop heb gezet. Ik meet de tijd zo ondertussen aan zijn groeien, want zoals de tijd voorbij vliegt, zo vliegt ook zijn babytijd voorbij. Van een minimensje is hij inmiddels uitgegroeid tot een gezonde, zeg maar 'welvarende' baby
. Met een tikkie weemoed blik ik terug op de afgelopen maanden. Ik kom al snel weer op mijn eigen uitspraak 'dit keer moeten we extra genieten Van der Plas, het is je laatste kindje'......
Maar als ik die woorden uitspreek, dan kom ik toch weer tot de conclusie dat zijn eerste maanden toch weer voorbij gevlogen zijn. Nog een kleine drie weken verlof rest mij, voor ik weer aan de slag mag en de klok van alle dag weer geldt. Dat wil zeggen, de exclusieve babytijd wordt ingewisseld voor een combinatie van gezin en werk. En ik denk dat wij allemaal als werkende moeders weten, dat de tijd van ons met onze kinderen nog sneller voorbij zal gaan, en dat dat nou eenmaal een feit is....
Als ik het kleine ventje in zijn kamer wil laten wennen een week of wat geleden, sorteer ik in de tussentijd zijn kledingkastje. Al zoveel kleertjes die te klein zijn, hij is er zo snel uitgegroeid. Ik maak een mooi pakket en plaatst het op marktplaats. Van een van mijn lieve 'kledingleveranciers' weet ik, dat het lastig is om een volgende liefhebber te vinden voor al dit mooie goed. Toch doe ik een poging, al is het alleen maar om kleine Q weer te voorzien van een aardig nieuw winterjasje. De biedingen die daar op volgen, zijn al even treurig als ons herstachtige weer, hetgeen me anders doet besluiten. Ze doen me denken aan de uitspraak 'voor een dubbeltje op de eerste rij'...
De advertentie handhaaf ik op marktplaats, maar de omschrijving wijzig ik. In de kop van de advertentie plaats ik met grote letters het woord 'GRATIS!!!!!', 'dat moet mensen trekken', bedenk ik mezelf met een kleine cynische lach. Al is mijn cynisme groot, mijn hart is nog veel groter. In de omschrijving meld ik, dat de biedingen op deze mooie partij zo schaamteloos zijn, dat ik het nog liever schenk aan een goed doel voor nop.
Ik vraag om een goede motivering, waarom men denkt deze partij voor niets te ontvangen, zodat ik een goede keuze kan maken voor welk goed doel in kwestie dan ook. 
Een aantal dagen is het stil, maar dan al snel komen de inzendingen binnen. Als de jury van mijn eigen 'wedstrijd' zit ik hier op mijn jurystoel als 'La Paay'
naar buiten te turen. Waar gaan we voor kiezen en kort laat ik mijn inschrijvers de revue passeren 
...... En kort som ik voor mezelf de partijen op die zich hebben gemeld: - een dame die kleertjes inzamelt voor een bejaardenhuis, met als doel om deze te verkopen en het geld te investeren voor uitjes die de oudjes met elkaar zullen maken
- een moeder die alleen is komen te staan en 7 maanden zwanger is, omdat de vader is overleden, zoals de schoonzus omschrijft.....
- een jong gezin van wie de vader Theologie studeert en een waarvan moeder de vrouw de centjes bij elkaar sprokkelt in de supermarkt als cassiere
- een jonge meid die geld wil bieden voor de partij......
Al zou de laatste partij een mooi winterjasje voor mijn zoon op kunnen leveren, dan bedenk ik mij toch, dat we 'niet van de armen zijn' hier op onze schuit. Wat zou nou werkelijk een glimlach op mijn gezicht toveren?
De dame die inzamelt voor het bejaardentehuis was de eerste gegadigde.... en eerlijk gezegd, moet ik zeggen dat het idee dat ouderen een uitje met elkaar kunnen maken me bijzonder aanspreekt. Dat moet het dan maar gaan worden. Ik mail deze dame van het goede doel om nog wat meer over zichzelf te vertellen, om te weten of mijn eerste gevoel gegrond is. Ze doet nog al veel aan breien naar eigen zeggen. Wat is er mis met een deal waarbij 'MIJN GOEDE DOEL' zich inzet voor een gebreid truitje voor mijn kleine kruimel? Waarschijnlijk helemaal niets. Als ik denk aan mijn wijlen ''opoe', aan haar lachende gezicht als ze weer eens een dagje met de Zonnebloem mee mocht om een dagje te varen...... Tja, dan heb ik volgens mij mijn keuze al gemaakt...... 
Het is goed om af en toe stil te staan bij de noden van anderen en wat is nou een klein gebaar op een mensenleven......En in gedachte tel ik de bejaarde glimlachen in huize 'Avondzon'......
Op naar het 'HET GOEDE DOEL'...............
reacties (0)