DE MENSELIJKE KOPIEERMACHINE
'Waar zal ik beginnen deze keer'?.... Ik heb heb eigenlijk zoveel te vertellen. Soms staan we niet eens stil bij hoe mooi de levensverhalen van onze kinderen zijn, omdat we opgaan in de reuring van alle dag. Zo nu en dan vergeten we er eigenlijk bij stil te staan. Het bestaan van de minimens zorgt hier thuis in ieder geval voor voldoende stof. Voor diegenen die de campingaffaire hebben gevolgd: nog steeds woont zoonlief in zijn tent. Ik vraag me af of we er uberhaupt ooit nog vanaf komen. Nadat een dikke week een heus kampeerartikel beslag had genomen van mijn huiskamer (lees: formaat 3 x 3 m), is het me toch gelukt. Na een fikse onderhandelingsaktie is het apparaat verhuisd naar het vooronder. Het kereltje zijn kamer lijkt vormen te hebben aangenomen van een echte camping van Camp Select. Zij staan bekend voor hun compleet ingerichte tenten en zo zij het zeker. Hier in een kinderkamertje, in een tent staat een echt peuterbed
. 'Ach, een mens moet keuzes maken', bemoedig ik mezelf. Ik blijf me verbazen over het geheugen van de minimens. Zo nu en dan sta ik met een mond vol tanden. Na zijn fase waarbij hij al zijn Thomas de trein treintjes bij naam benoemde, zijn totale familie omdoopte met die namen, bespeur ik nieuwe ontwikkelingen in het kleine mensenbrein. Als we op een verloren dag ergens op een druilerige dag samen wat in huis rommelen hoor ik plots : 'weg met dat ouwe wijf'! Ik val zowat van mijn stoel af, nou niet zo zeer 'amused' en van het lachen, maar eerder met de vraag, 'wie leert mijn kereltje dat soort uitspraken'?.... 'Kan me haast niet indenken dat mijn vader mn moeder zo aanspreekt', bedenk ik nog
. Ik spreek mijn kind moedig, doch vermanend toe. Rest mij alleen nog maar een ding, het krabbelen achter mijn oren. 'Waar moet dat allemaal heen....'. Naast het feit, dat mijn zoon zich identificeert met Thomas de trein, uitlatingen doet over 'ouwe wijven', blijkt hij ook een menselijke raceauto te zijn. Een film genaamd 'Cars, red: bliksem Mc Queen' blijkt nog veel destructievere effecten op een mensenkind te hebben. Met een echte human Formule 1 sessie in huis als gevolg. 'Picture this': een kind dat ronkende geluiden maakt en als een dolle door de tent heen rent van huiskamer naar slaapkamer en vice versa. Totdat 'onze ademende race-auto' uit de bocht vliegt, met als gevolg een oranje gipsbeen.
Maar dat dan wel weer een aantal maanden geleden.... gniffel. Films bekijken we hier zo'n kleine 100 keer per stuk, tot vervelens aan toe 
. Citaten als : 'we gaan met Safari naar Afrika' vliegen me om de oren, uiteraard mogen we daar de makers van 'Madagascar' voor bedanken. Maar goed zo lang het kind zich vermaakt..... de jeugd van tegenwoordig 
Vertederend is, dat onze zoonlief over een megagroot inlevingsvermogen beschikt, want wanneer zijn filmhelden in nood zijn, schreeuwt hij even hard mee, soms op het dramatische af. Dat geldt uiteraard ook voor de triomantelijke fases in dezelfde films. Zo nu en dan horen we een welgemeend gelach, waarbij echt schuddebuiken ook niet vreemd is. Ik rol van het ene Dysney avontuur in het andere. En eigenlijk is het allemaal wel vermakelijk. Het geeft het leven kleur en reuring
. Het laatste drama is 'de onthoofding van superheld Woody' (Toystory)... Hij heeft m zelf ook nog vermoord....Gelukkig is deze held intussen wederom opgestaan na een zoektocht van mama in de kringloopwinkel 
. Hij blijkt namelijk een aantal broers te hebben . Een aantal weken na die vreemde uitspraak over het 'oude wijf', valt bij mij een kwartje.... Als de minimens een van zijn favorieten kijkt, in dit geval 'Shrek', ontdek ik waar de klepel hangt. Een nogal onverantwoordelijk animatiefiguurtje laat zonder te verblikken of te verblozen de volgende frase vallen: 'weg met dat ouwe wijf'..... 'Ach zo'.... denk ik hardop!
Zo nu en dan zou ik onze vrienden vertalers wel wat pedagogisch verantwoorde tips willen geven over dit soort zaken, want nu ik met een wat kritischer oor al deze mooie kinderfilmpjes meekijk.... denk ik af en toe: 'volgens mij is dit wel heeeeeeel vrij vertaald'
. Zeker als je een kind in huis hebt, dat een MENSELIJKE KOPIEERMACHINE met een feilloos geheugen blijkt te zijn. In de tussentijd kan ik alleen maar hopen, dat hij met de bewuste opmerking, zijn beider oma's tot nu toe nog niet heeft aangesproken 
. Overigens wilde hij gisteren niet mee naar de verloskundige. Toen ik hem vertelde, dat het hartje van de baby zoveel herrie als een trommel maakt, vertelde hij doodleuk: 'ik ga niet mee, dan worden mijn popjes bang', hahaha. Je raadt het al TOYSTORYPOPJES..... Mn leven is een grote film...... het blijft spannend.
reacties (0)