VREEMDE VOGEL
Vanmiddag hebben zoonlief en ik een echt 'rommelmiddag'. Als ik uit werk kom, stationeer ik het kleine kereltje in bad, dat doet hij graag. In de tussen tijd geeft dat mij nou net even de 'escape', die ik nodig heb. Die tijd benut ik in hoog tempo om even de kleine beurt in huis te doen. Hij vermaakt zich prima in bad, met een hele koffer vol popjes van zijn nieuwe favoriete film 'Toystory'. Een mini-mensje van zijn leeftijd laat zich nou eenmaal niet meer afschepen met baby-tv of ander niet boeiend tv-materiaal
. Ik kan het rekken tot een klein half uurtje. Als ik mijn stofzuiger weer in de hoek bij de kast parkeer, geeft het kereltje aan dat hij er genoeg van heeft in bad. Vervolgens wrijf ik m lekker warm en droog en hijs hem in de kleren. Eigenlijk had ik beloofd om te gaan fietsen, maar als ik uit het raam kijk, schat ik dat kansloos in
. De wind is gedraaid en heeft zich met kracht 3 vermenigvuldigd 
(zo ongeveer kracht 6 dus) ten opzichte van vanmorgen. En laten we eerlijk zijn, ik voel mezelf zo nu en dan echt een held, maar in mijn positie is dat toch echt te veel. Of zou ik dat punt zo nu en dan ook mooi als excuus uitnutten? Anyway, dat laten we in het midden...... Plan B is een tripje naar de 'Action', want het ventje moet gevoed worden met zijn moeders kwaliteiten. Dat wil zeggen, als fervent liefhebber van kunst, vind ik het zeker belangrijk, dat ook zijn interesse voor de kleurplaat wordt gevoed.
Aangezien in die bewuste winkel je voor een 'habbekrats' nog kindervermaak kunt aanschaffen, komen we met voldoende knutselproviand thuis. Ik maak alleen een ondoordachte move... 
Bij de spulletjes kocht ik twee sjabloontjes om na te trekken, maar zelfs mama heeft moeite met het sturen van de stiften langs de fijne lijntjes. Je kunt je indenken, dat een ventje van drie behoorlijk gefrustreerd kan raken, als zijn stift alle kanten op gaat, behalve de goede. Na een paar pogingen, geeft hij het op. 'Ik wil niet meer, ik ben heel verdrietig mam', klinkt het links van mij aan de tafel. Als ik vraag waarom hij verdrietig is, wijst hij naar een vlek op een van de terrasdeuren. 'Dat is van een vogel lieve schat, die was net niet op tijd voor de wc, hij had een ongelukje en poepte op mama's raam'. Mijn troostaktie heeft een dramatische uitwerking, het kereltje jammert nog harder: 'maar hij mag toch niet op de ramen kakken, hij moet toch in de wc kakken'... Ik kom niet meer bij van het lachen, kan mijn gezicht gewoon niet in de plooi houden
. Een korte tijd erna lijkt de minimens zijn trauma te zijn vergeten of toch niet.... 'Mama, de vogel mag niet op ons raam poepen, dat moet hij maar op een ander raam doen'... die wijze uitspraak uit een kindermondje kan ik zeker wel waarderen
. Ik blijf me verwonderen over de complexe gedachtenwereld van een kind. Met een laatste opmerking wordt de episode 'Vogelpoep', eindelijk afgesloten, want er achteraan volgt ook nog: 'en hij heeft ook geen sticker verdiend'.....
Het is en blijft een 'VREEMDE VOGEL', die zoon van ons...
reacties (0)