KWALITEIT-TIJD
'De realiteit begint weer vandaag' schiet het door mijn enigzins wat vermoeide hoofd heen vanmorgen. Het is tropisch te noemen hier op de schuit. De temperatuur op de thermometer geeft nagenoeg 30 graden aan. En tropisch zijn de nachten hier zeker ook. Ik spook wat heen en weer door de schuit heen vannacht, omdat een plat dak zeker wel meehelpt om de tropische sferen in huis te garanderen. Na het vervangen van een dekbed voor een katoenen overtrek en het openzetten van de slaapkamerdeur, lijkt de waterwoning wat verkoeling te bieden. De warmte doet een mens draaien in de slaap en het lijkt de langste nacht ooit. Naast mij rust mijn lieve 'ouwe beer' en dan doel ik niet op de baas in huis, maar op onze huisvriend Kees. Hij laat het zich de warmte welgevallen, simpelweg omdat er voor zijn neus een dikke ventilator staat te draaien op vollen toeren. De 'valsspeler'.
Die tropische warmte doet me terug denken aan de heerlijke vakantie die achter ons ligt. Alles lijkt plots zo ver weg! Ik herinner mij het moment van ons vertrek. De ontvangst op de Stoeterij in Affererden (een aanbeveler) was top, de dag voor ons vertrek naar Spanje. De kleine peuterpuber werd onthaald met een heuse rit op een echt paard, waar we elke dag nog de sterke verhalen over mogen horen. De dag erna zijn we afgevlogen naar Reus/Barcelona. Als de dag van vandaag staat op mijn netvlies gegrifd, dat kleine vergulde kindergezichtje. Nadat het vliegtuig vaart had gemaakt en de kleine man door de opgebouwde druk in de kabine bruut zijn stoel werd in gedrukt, klonk daar op volgend een welgemeend 'WOW'. Het is met geen pen te beschrijven, hoe gelukkig je je dan als moeder kunt voelen.
En het is allemaal waar overigens wat men schrijft of dan wel beweert, 'als je kind(eren) het naar het zin heeft, dan genieten de ouders mee'. De tijd van het kerkje bezoeken, de gebouwen die cultureel als hoogstandje beschreven worden in de bewuste boeken, daar zijn we allemaal niet aan toe gekomen. Simpelweg, omdat de peuterpuber liever met zijn verworven vriendjes en vriendinnetjes speelde op de camping. En anderzijds ook zijn wens uitsprak, dat hij liever het zwembad wilde bezoeken, daar waar hij zich kon uitleven. Uiteindelijk belandden we nog op een verdwaalde dag in een citytripbus in Barcelona, omdat de bewolkte dag geen van zijn beiden behoeftes kon vervullen.
Wat is het leven dan mooi en eenvoudig. Een welverdiende vakantie, dat is het. En als ongemerkte natuurlijk rem, bepaalt je kind, dat het tijd is om te rusten en te genieten van zijn plezier. We vinden een nieuwe ritueel onder ons. 's Avonds voor het slapen gaan, praat ik met mijn zoon over zijn belevingen van die dag. Verwonderlijk is dat hij alle indrukwekkende gebeurtenissen wel onthoudt, maar dat zijn beleving van de dag totaal niet aanwezig is. Herinneringen van gisteren worden op een dag als vandaag benoemd en andersom. Puur om de indruk. Is het niet heerlijk? Konden wij dat als volwassenen maar eens wat vaker. En als we 's avonds een van onze onderonsje hebben en ik bij hem in zijn 'slaapkamer' de tent induik, vertelt hij mij liefdevol: 'mama, ik vind je mooi, je hebt mooie ogen'. En laten we eerlijk zijn, daar kunnen geen duizend bezichtingen van kerken of andere bezienswaardigheden tegen op.
Vandaag tikt de klok weer en is het tijd voor de Arbeit, of zullen we het gewoon REALITEIT noemen? Weet je welke tijd het ook is, het blijft KWALITEIT-TIJD, als je het maar wilt en blijft zien. Het is maar net hoe je die tijd invult en er optimaal van geniet. Alles vliegt voorbij...... maar herinneringen blijven.
reacties (0)