Update/ begraven . en hoe het gaat
hallo dames
ten eerste wil ik iedereen even bedanken voor de lieve reacties en berichtjes die wij de afgelopen dagen hebben gekregen.
voor de mensen de willen weten wat en hoe het allemaal is gebeurt zal ik even een blogje maken, en wie het niet wil lezen,, moet dan ook cker niet verder lezen,.
vorige week woensdag de 13-06 hadden we de 20 weken echo en alles zag er heel mooi uit echt super om ons mensje te zien bewegen en doen ,, alles was goed alleen kon ze het geslacht niet zien,, haha ons beebje was eigenwijs
donderdag op vrijdag nacht 14-06/15-06 kreeg ik een beetje last van een drukkend gevoel onder in mijn buik,, en het zat me echt niet lekker, dus mijn mannetje wakker gemaakt en naar het ziekenhuis gebelt en we moesten meteen komen,, dus om 2 uur snachts meteen maar heen en eenmaal aangekomen hardje geluisterd enz,, was allemaal super,, de gyn was gebelt die kwam eraan en ondertussen had ik al een bed gekregen op de verloskamers in het ziekenhuis, , de gyn kwam er aan en kreeg een inwendig onderzoek, de gyn, kwam tot de conclussie dat ik een luchtbel had en het er niet goed uit zag,, maar we hielden de moet erin,, ik kreeg een bed en mocht er niet meer af daar lag ik dan op de verloskamers , mijn mannetje kreeg een bed zodat die bij me kon blijven slapen en de volgende morgen (vrijdag) meteen bloed prikken enz maar dat was allemaal goed,, toen de gyn weer kwam werd ons verteld dat door de luchtbel de baarmoedermond een stukje open was gegaan en mijn vliezen een stukje ingedaald naar buiten waren, en dat ik bedrust kreeg ik mocht alleen nog maar op mijn rug liggen in de hoop dat daar door de bel de vliezen en de bel naar binnen zouden gaan en dat ik dan naar een ander ziekenhuis zou gaan (zwolle) zodat als alles naar binnen zou trekken ze dan een bandje konden gaan zetten zodat de baarmoeder dicht zou zijn,,
we bleven hoop houden dat dat zou gebeuren ,, want met ons wondertje was tenslotte niets aan de hand bewoog mooi, en schopte goed, zo hebben we dagen liggen hopen,
tot zondag (vaderdag) 17 juni, ik werd smorgens wakker en voelde me niet lekker, koud rillerig enz, mijn temp , liep op tot bijna 40 graden en ik was helemaal van de kaart had de kracht nog niet om door een rietje te drinken,.. en wat bleek, ik kreeg zwangerschapsvergiftiging erbij,, pffff het is net of je dan door een hel gaat, want wat ons zo duidelijk was gezegt is hopen dat je niet ziek word omdat alles open ligt enz,,nou daar heb je het dan,, pff, ons werd verteld dat we het niet verder konden volhouden zo ,, terwijl ik het wou,, ons kindje was niets mis mee, ik wou verder vechten , wou ons babytje niet kwijt, het was net of ze ons hart er uit trekte wat doet het zeer, nog voor de laatste x het hardje van ons babytje horen kloppen samen met mijn ouders en mijn man de tranen bleven lopen ik wou dit niet ik wou ons wondertje houden,, we hebben een poos het hardje gehoord en toen kreeg ik een infuus, de vliezen gebroken en ik zou gaan bevallen, naar een paar uurtjes, ben ik bevallen van een dochter,, het mooiste geschenk op aarde , ons mooie prinsesje wat doet het pijn, ons meisje af te moeten staan, de hele avond haar bij ons mogen houden , ze was zo klein met 18 weken en 5 dagen, maar wat was ze mooi ,, nageltjes, wenkbrauwtjes alles erop en eraan , al goed kunnen zien op wie ze leek, ze is geweldig ,,
we hebben haar maandag aan het eind van de middag toen we naar huis mochten meegenomen en thuis gehouden ,, zodat wij elk moment van de dag haar nog konden zien en konden vast houden , ons mooie babytje,
maar het werd al moeilijker , de dag dat zou komen donderdag om 3 uur hebben we ons meisje begraven en wat is dat moeilijk zeg,, pff, we hebben nu ons meisje haar laatste rustplaats gegeven, en ze zal altijd bij ons zijn,
we houden zoveel van jou kleine selina,
ooit hopen we een broertje of zusje voor ons mooie meisje te mogen krijgen,
maar eerst proberen we het een plekje te geven dat ons kleine meisje niet meer bij ons is, en het verdriet te verwerken
(srry dames voor de lange blog)
reacties (0)