Juultje word groot!

Gister was het 21 juni.... De langste dag van het jaar, gerekend in zonuren en niet te vergeten de 1e dag van de zomer. 

Vorig jaar op 21 juni riep mijn vriend al een week dat ik zwanger was. Ik was niet te genieten en er ging bij hem een belletje rinkelen. Heel vervelend vond ik, want zelf had ik het idee dat het helemaal niet raak was en we snel de volgende ronde in zouden gaan. Om hem te bewijzen dat hij erover op moest houden deed ik (een paar dagen te vroeg) een test. We keken er samen naar en alleen het controlestreepje verscheen. Mijn vriend dacht: shit... Heb ik ongelijk. Word dat humeur nog een gewoonte zeker ook... 

Maar na een minuutje verscheen dan toch echt de 2e streep. Ik riep mijn vriend. Hij vond het streepje te licht, maar toch waren we samen hartstikke blij. De aarbeienjam die ik op dat moment aan het maken was heeft even tot de volgende dag moeten wachten. Wat een prachtige dag. 

Er volgenden een heleboel echo's. Allemaal zeiden ze hetzelfde. Er groeide een mensje in mij, en alles ging volgens het boekje. Na 20 weken zwangerschap bleek dat sophietje haar grote wens in vervulling ging. Ze kreeg een zusje. Maar goed ook, want hoewel wij weten dat er wat dat betreft weinig te kiezen valt, zij wilde geen broertje. Daarbij, ze had toch om een zusje gevraagd? Wat zaten we dan toch allemaal door te zeuren dat het ook een broertje kon zijn?? NIET! 

Op 27 februari beviel ik van onze prachtige 2e dochter. Ze leek als 2 druppels op Sophie. Of ik 4 jaar terug ging in de tijd. En nog zijn er maar weinig verschillen te bespeuren. Maar ja, zo erg is dat niet, want als je je eerste babymeisje het prachtigste kindje van de wereld vond, is je tweede dat dan automatisch ook ;-)

Wat zwaar! Een baby in huis. Gebroken nachten zijn echt niet mijn ding. Die van mijn vriend ook niet trouwens. Lijken Sophie en Juultje in uiterlijk precies op elkaar, in karakter zijn ze wel verschillend. Sophie is heel meegaand, rustig en makkelijk in een ritme te sturen. Zo sliep zij na de eerste 2 weken van volledig slapeloze nachten eigenlijk al heel snel door. Juultje daarentegen vond een tijd lang dat doorslapen grandioos word overschat. Niet dat zij hier zo uitzonderlijk in was, maar ik was Sophietje gewend, en dacht dat het heer normaal was dat baby's na een paar weken lekker door gaan slapen. 

Ook in andere dingen is Juultje een echte doorzetter. Wil ze een fles, dan wil ze hem direct. Getreuzel houd ze niet van. En de keel die ze dan opzet zorgt ervoor dat je zeker een paar stappen harder loopt en met de zenuwen in je lijf de fles staat te maken. En hoe stellig ze is als ze een fles wil, zo stellig is ze ook als ze hem niet wil. Een echte hongerlap is ze niet. Ze slaapt rustig een nacht op een halve fles. Toen ze eindelijk de nacht doorsliep kreeg ze een sprongetje, en deden we weer een paar stappen terug. Moest je er niet uit voor een fles, dan omdat ze een speen wilde, en die ook diende te krijgen. Stoppen met inbakeren  was bij mijn oudste een makkie geweest. Gewoon niet meer doen... Ze sliep er geen minuut minder van. Bij Juultje niet, die vond het reden om weer lekker te brullen 's nachts. 

Nu klinkt het of ik Sophie veel fijner vond als baby dan Juultje. Maar dat is natuurlijk niet waar. Ik hou van Sophie omdat ze zo makkelijk en meegaand is. Maar ik hou net zoveel van Juultje omdat ze zo lekker stellig en koppig is. Misschien voor je nachtrust niet altijd even leuk, maar dat maakt me niet minder trots op mijn beide meiden. 

Anderhalve week geleden ben ik wat gaan schuiven met de flessen. Zo kon ze om 10 uur al naar bed. Maar haar flessen bleven vaak voor een groot gedeelte staan. Vooral de eerste van de dag. Na wat getwijfel dus besloten om met haar 14 weken naar 4 flessen te gaan. Soms 180cc, soms 210. Meteen ging het stukken beter. Zo goed dat we een dag later de laatste fles al om 9 uur hebben gegeven. En weer een paar dagen later om 8 uur. En jawel! Mijn 3 maanden oude baby slaapt nog steeds tot mijn wekker gaar in de morgen. Heerlijk! Geen gebroken nachten meer, en we hebben ook onze avonden weer wat meer vrije tijd. Nog belangrijker: ik heb er een hele tevreden baby voor terug gekregen. Ze is vrolijk, speelt met haar voeten, kletst me wakker in de morgen (wat een stuk beter is dan huilen) en lacht de hele dag door! Sophie is nog steeds heel lief voor haar zusje. Ze wil haar graag op schoot, geeft kusjes en zegt vaak hoe dol ze is op haar zusje. 'Wat is ze lief he mama?' Hihi. Het gaat hier dus geweldig! Wat ben ik dol op mijn kindjes...