Met spoed opgenomen geweest

Hallo,

Vrijdagnacht om 02u ben ik wakker gekomen met erge buikpijn. Doordat de pijn in mijn ogen heel erg was en de baby konstant lag te woelen heb ik beslist om naar spoed te gaan. Eens daar aangekomen werd de pijn zodanig erg dat ik lag te kreunen van de pijn. Eerst naar het materniteit aan de monitor dan een infuus steken en daarna nog een echo gaan doen, intussen was de pijn zo erg dat ik het niet meer kon uithouden. Op de echo bleek dat onze deugeniet terug in stuit ligt. Maar ze dachten niet dat het daaraan kon liggen dat die pijn zo erg was. Overgeven was ook een van de zaken die erbij kwam.

Een hele reeksen onderzoeken gekregen: bloed geprikt,echo voor mijn nieren,pancreas,lever,en gal te bekijken. Nieks bijzonders wel een paar kleine galstenen maar geen reden dat ik zo een hevige pijn had. Suikerziekte getest. Dan nog eens een maagonderzoek, dat was het minst leuke, ik lag te braken en dan nog een produkt in mijn keel voor hem te verdoven, uiteindelijk hebben ze me in een soort van slaap gedaan om dit goed te kunnen afwerken. Resultaat ook niets te vinden aan mijn maag. Nog een urine onderzoek, waaruit bleek dat er ook niets mis was. Op een moment zei er een verpleegster iets van ze is waarschijnlijk gewoon ziek, waarop Sam heel boos reageerde " ik ken haar al heel lang en ik weet dat ze pijn heeft want ze is een harde tante. Ze gaat zeker nooit overdrijven" En madam was verdwenen. Vele stukken herrinner ik mij zelfs niet meer; ik was meer afwezig (waarschijnlijk door de pijn) dan aanwezig. Uiteindelijk heb ik iets gekregen in mijn infuus tegen misselijkheid, en pijn (buscopan en nog een soort van dafalgan maar via infuus)het heeft wel heel lang geduurd tegen dat het werkte. Iets na 5uur s'middag hebben ze me dan eindelijk een kamer gegeven. Daar heb ik uiteindelijk wel iets kunnen slapen. S'nachts heb ik terug pijn gekregen heb dan mijn bed helemaal recht gezet en zo in slaap gevallen. rond 4uur s'nachts ben ik dan wakker gekomen en de pijn was meeste verdwenen. Deze middag rond 3 uur mocht ik dan het ziekenhuis verlaten. Ik voelde me heel sterk.Tot ik thuis kwam, de pijn was daar terug, niet zo erg maar toch het was aanwezig. Nu lig ik en de zetel maar ik ben nog niet de oude. In prinipe heb ik verplichte rust tot en met dinsdag. Het is moeilijk hoor. We hebben een gezin en een café die ook moet draaien. Ik moet eten klaarmaken en al de rest erbij. Ik hoop dat die ongemakkelijke pijn verdwijnt want nog 5 weken zo rond lopen dat gaat moeilijk worden denk ik.

Ga nu afsluiten, Alicia moet haar pap nog hebben. Ze is nog een beetje buiten aan het spelen met haar oudere zussen. Maar ze mag dan naar binnen komen, lekker papje en dan naar bedje.

Dinsdag moet ik terug op controle bij de Gynecoloog ben nieuwschierig wat hij gaat zeggen.

Groetjes