We lopen met Sven al weer een tijdje bij een kinderarts.Sven is Sven niet meer.
Sinds Sven naar de peuterspeelzaal ging ging het bergafwaarts met Sven.
We zagen Sven veranderen van een vrolijk sociaal lachend clowntje in een terug getrokken stil gefrustreerd kereltje die de hele dag huilde en met zichzelf geen raad weet.
Uiteindelijk ging dit zover dat we besloten hebben dat Sven per direct van de peuterspeelzaal af moest.
Het probleem lag dus bij het feit dat Sven niet mee kan komen met leeftijdsgenootjes. Qua spelen qua praten qua alles eigenlijk.
Sven ging in een hoekje zitten en bleef daar ook zitten. Huilend en uiteindelijk werd dit zo groot dat Sven met zn hoofd tegen een muur ging bonken.
We lopen nu dus bij een logopedie een ergotherapie en een kinderarts.
De testen die tot nu toe gedaan zijn zijn ver onder het gemiddelde.
Ook zijn er uiterlijke kenmerken zichtbaar die wijzen op een afwijking maar de vraag is wat en hoe erg...
Binnenkort krijgt Sven een gehoortest en we moeten naar het AMC voor een test om te kijken of Sven een chromosoon afwijking heeft.
Het enige wat voor ons belangerijk is, is dat Sven weer kan gaan lachen plezier heeft en gelukkig is.
De uitslag verandert niks aan hoe Sven voor ons is.
Mn moederhart huilt maar och wat ben ik ontzettend trots op dit lieve knappe mannetje.
reacties (0)