Onze Sven
Sven loopt al geruime tijd bij een logopedie en een ergo therapie.
Afgelopen week kregen we de uitslag van verschillende testen.
Sven is nu 2,5 jaar oud, de testen wezen er echter op dat Sven qua spelen ( dus de motoriek) en qua praten op de 1 tot 1,5 jaar zit.
Wat wil dit zeggen :
Sven heeft een achterstand van nu op dit moment een vol jaar.
Ach denken jullie wat is nu een jaar?
Bij een volwassen iemand idd niet veel maar bij een jong iemand wel veel.
We kunnen Niels en Sven qua ontwikkeling gelijk trekken ( Niels is nu bijna 8.4 maand) en loopt in ontwikkeling voor op Sven.
Ook als wij foto's terugkijken en vergelijken zien we grote verschillen.
Sven kijkt er ( ik vind dit heel erg om neer te zetten) sloom op en je ziet dat er iets niet klopt in zn uitdrukking.
Niels kijkt wijs, alert en nieuwsgierig terwijl Sven het tegenover gestelde is.
Wat gaat er verder gebeuren nu?
We gaan meer testen laten doen in het ziekenhuis en er word een hersenscan gemaakt.
De dokter zijn bang dat Sven door de bevalling ( zie 1e blog) toch een handicap heeft overgehouden. Terwijl dit zo voorkomen had kunnen worden als er maar serieus geluisterd had geworden naar me.'
Ik heb zo vaak aan de verloskundige verteld dat het niet goed zat in mn buik. Dat ik me niet goed voelde dat Sven zo rustig was en het werd gewoon weg gewimpeld met " maak je niet zo druk het zijn de zenuwen voor de as bevalling".
Sven is bij deze ook direct van de psz afgehaald want Sven is in zeer korte tijd verandert van een vrolijk lachend spontaan kind in een in elkaar getrokken gefrustreerd boos verdrietig jongetje.
Hij kon niet mee komen op de psz en trok steeds meer terug in zn eigen. Ook de juffen konden Sven niet verder helpen wat hij wilde niks. Urenlang lag / lig Sven op de grond met zn handjes voor zn ogen te huilen. Je hart breekt en dit was voor ons aanleiding om hulp in te gaan schakelen.
Het is nu dus afwachten en bidden
reacties (0)