Precies een jaar geleden....

Precies een jaar geleden begonnen de zachte weeen. Het was eigenlijk meer buikpijn.

41 weken en 2 dagen zwanger was ik van je. Papa en mama verlangden naar je. Maar je zat prima.

we deden zelfs nog boodschappen s'middags en je deed vrolijk mee in mn buik. Alles schommelde en ik voelde me een boksbal.

Edwin moest s''avonds werken. Rond een uur of 7 belde oma mij op.

Ik had zo,n last van mijn buik en kon net de telefoon opnemen. Oma nam de weeen op en die kwamen al om de halve minuut. Geen rust en ik was al op voor het begon.

Heb je Edwin al gebeld? vroeg oma.

Nee want die is aan het werk ik heb hem een sms gestuurd dat het begonnen is maar dat hij zich niet hoeft te haasten.  Bel de verloskundige alvast zei oma.

Oma belde papa op en zei dat hij direct naar huis moest omdat ik zwak klonk.

Tegelijk met de verloskundige kwam Edwin aan. Ik stond aan het aanrecht en ik was op....

De weeen kwamen om de 30 sec en ik kreeg geen pauze.

De verloskundige keek het nog even aan en ging weer naar huis.

Om 1.15 uur kwam ze weer terug ik moest van haar direct naar het ziekenhuis in hoorn.
in het ziekenhuis werdt het al niet veel beter en om 06.00 uur is er besloten voor een ruggenprik.
man wat een uitvinding. of toch niet???
na de ruggenprik ging het falie kant mis met me en ik kreeg 41 graden koorts en stuip trekkingen.
de doktoren stonden voor een groot raadsel want wat ze ook deden de koorts zakte maar niet en ik raakte af en toe weg.
inmiddels had ik al een infuus met antibiotica en verschillende medicijnen toe gediend gekregen maar deze werkte niet.
daarop werd besloten dat ik met spoed een keizersnede moest ondergaan omdat zowel de conditie van mij als die van sven hard achteruit gingen.achteraf waren ze net op tijd een kwartier langer en sven was er niet meer geweest. zo slecht stond het er voor
om 14.00 uur ben ik richting de ok gegaan en 14.53 uur is onze prachtige zoon sven geboren, 4680 gram dus een lekkere 9 ponder.
na de keizersnee mocht ik sven even zien en daarna moest sven naar de conveuse omdat het niet goed ging met onze kanjer.
door mijn koorts had sven een virus opgelopen in zijn lichaam en een longontsteking.
uit verschillende long fotos hart filmpjes echo's bloed onderzoeken enz is niks naar voren gebracht over het soort virus.
na 2 weken onderzoeken enz mocht sven op 6 september 2010 onverwachts mee naar huis.
4 dagen nadat mama thuis kwam.
we zijn dus ook intens dankbaar dat alles goed afgelopen is. en genieten met volle teugen van elkaar.

1 jaar geleden was de toekomst over ons onzeker.

Binnen enkele uren staat alles op zijn kop.

Je ziet je mannetje vechten voor zijn leven.

En er is niks wat je kan doen.

Machteloosheid,, boosheid, onzekerheid, Je leeft van uur tot uur. 

Tot het moment dat je hoort.... gaat goed....! Je mannetje haalt het wel!! Het is een vechter een sterke vent die bij zijn papa en mama wilt zijn.

Sven wij zijn zo trots zo blij zo inmens gelukkig met jou! Je geeft onze leven weer inhoudt en kleur.

Elke dag met jou is een feest. Je stralende lach, je ondeugende koppie ,je heerlijke onderneming, Je tranen, je omhelzing  , Elk dingetje is een heerlijkheid om mee te mogen maken.

1 jaar geleden was onzeker nu is het een heerlijke toekomst met prachtig gevulde dagen. Dagen weken en maanden die jezelf in mag vullen.

Je eerste stapjes, je eerst zinnetjes , je eerste keer naar school.

We genieten zoveel van je

Dank je wel zoon ! dat wij je papa en mama mogen zijn