Loslaten...

Mijn oudste zoon…

Lieve jongen, een blog over jou.

Dertien jaar jong….
Vol verbazing besef ik mij dat ineens.
De tijd heeft niet stil gestaan sinds jij ruim 13 jaar geleden mij voor het eerst mama maakte.
Na een grote uitputtingsslag was daar mijn eerstgeborene….een prachtige zoon.
Op dat moment kon ik niets meer uitbrengen, mijn krachten totaal op en uitgeput door een lange, zware bevalling.
Maar wat was ik trots en dolgelukkig met jou!
Wat was ik een jong moedertje maar ó zo zorgzaam voor mijn prachtige mannetje.
Wat waren je papa en ik smoorverliefd op jou.
Jíj, die ons papa en mama had gemaakt.
Wat hebben we lang en liefdevol naar je liggen staren toen we eindelijk met zijn drietjes in ons grote bed konden liggen.
Om alles voor het eerst mee te maken was in één woord geweldig.
Je eerste lachje, je geluidjes, toen je je voor het eerst omdraaide, ging kruipen enzovoorts, ja, bij een eerste is alles éxtra speciaal, gewoon omdat het voor het eerst is!!

Je bent uitgegroeid tot een grote, knappe kerel.
Ontzettend sociaal en o zo lief voor je jongste broertje en zusje.
Wat vind ik het dan ook heerlijk om jou zo te zien genieten van ‘’de kleintjes’’.
Weet nog zo goed dat je in groep 2 zat en vroeg ‘’wanneer krijgen wij nou eens een baby?’’
Als andere klasgenootjes een klein broertje of zusje kregen.
Het broertje wat een jaar jonger was dan jijzelf vond je toen natuurlijk allang niet meer schattig.

Negen jaar oud was je toen Levi geboren werd.
Wat was je bezorgd toen je wist dat mama boven aan het bevallen was en jij beneden tv kijkend aan het wachten was.
De vragen die jij aan papa stelde maakten de verloskundige aan het lachen.
‘’Hoeveel centimeter heeft ze al?’’
En na het antwoord ‘’7 cm’’.
Zei jij heel wijs ‘’zo zo, dat gaat snel’’.
Je wilde tijdens de zwangerschap alles weten en had dus goed opgelet tijdens mama’s uitleg.
Toen je Levi voor het eerst zag was het dan ook liefde op het eerste gezicht.
De nacht die daar op volgde had je zo slecht geslapen, je maakte je zo’n zorgen om mama.
Aangezien je bloed had gezien dat nog op mijn buik zat.
Wat was je trots toen je de volgende dag je kleine broertje voor het eerst op schoot mocht houden.
Ook dat moment is straks alweer 4 jaar geleden, maar het staat me nog zo helder voor ogen.

Naarmate je ouder werd moest ik je ook steeds een stukje bij beetje loslaten.
Dat begon nog op de peuterspeelzaal en daarna de basisschool…….
Ook de eerste keer dat ik je in de skilift uit mijn beeld zag verdwijnen was een ‘’slik’’momentje.
Maar nu neemt het serieuzere vormen aan.
Je bent na de zomervakantie op het voortgezet onderwijs begonnen.
Je zit op het VWO en doet het tweetalig onderwijs.(TTO)
Dit betekent dat je bijna alle vakken in het Engels doet.
En wat hoort daarbij??
Een 3 daagse reis naar Engeland.
Je bent vanochtend om 05:40u vanaf school vertrokken en bent gelukkig veilig aangekomen.
Samen met je beste vriend zit je in een gastgezin.
Morgen staat er een dagje London op het programma en vrijdag ga je naar Canterbury.
Vrijdagavond laat kunnen we je weer bij school ophalen.
Wat zal je enthousiast zijn en wat zal je nu genieten
En wat vind ik het ook écht een super ervaring voor jou.
Maar wat zal ik blij zijn als mijn lieve, kleine, grote mannetje weer veilig thuis is, weer in zijn eigen bed ligt.
Mijn huis weer gevuld is met alles en iedereen; wat mijn leven is.
Kon je de tijd af en toe maar eens stil zetten…
Want hoe moet het ooit als je gaat studeren en de deur uit wilt om op eigen benen te staan???
Ik moet er nog niet aan denken.
En probeer maar weer extra te genieten van deze mooie jaren.