Ziek, klein kindje...

Dan ben je al bijna 11 jaar moeder en tóch....

Kleine Levi liep al een tijdje met een snotneusje.

Ach, dacht ik het is november en de snotneustijd is weer aangebroken.

Levi was wel wat sneller huilerig en wilde veel bij mama op schoot, maar ja, hij was ook anderhalf natuurlijk en dat was vast de éénkennigheidsfase, dacht ik weer.

Wat baalden C. en ik dat hij elke nacht weer wakker was, maar goed, speentje brengen en hij sliep weer in, maar wel steeds voor 6 uur wakker.

Nog ging er geen lichtje branden.

Tot hij op een woensdagmiddag wakker werd met koorts.

Even aanzien, dacht ik.

Vrijdag de dokter maar gebeld.

Met het verhaal dat hij al heel lang verkouden was en nu dus koorts had.

Nou, hij viel waarschijnlijk van het ene virusje in het andere volgens de assistente.

Ik moest het het weekend maar even aanzien.

Ach, ach, wat was onze schat in het weekend hangerig en hij wilde alleen maar bij zijn mama op schoot hangen.

Alles was hem te veel.

Maandag weer gebeld en we konden meteen komen.

Dokter onderzoekt Levi en hoort het meteen al.

Dit klinkt helemaal niet goed, zegt hij.

Vocht achter de longetjes en een beginnende longontsteking.

En hetzelfde bij de oortjes.

We krijgen een kuurtje mee met de nadruk metéén te beginnen en het liefst deze dag nog 3 doseringen.

Mijn lieve, lieve poppie..............

Wat voelt mama zich ellendig.

En wat heeft ze een medelijden met jou.

Als ik even later met jou in ons grote bed lig stromen de tranen over mijn wangen.

Daar lig je dan, mijn kleine jongen, nog zo afhankelijk van mij.

Waarom heb ik jouw signaaltjes niet opgevangen??

Waarom had mama het nou niet eerder in de gaten.

Dat vocht zit er niet zomaar.

Hoe lang voel jij je al niet ellendig???

Mijn kleine lieveling, het spijt me zo.............

Als ik de volgende morgen jouw slaapkamerdeur opendoe is het eerste wat mij opvalt jouw stralende ogen!

Wat heb ik die gemist, realiseer ik me.

Zo ben je al tijden niet wakker geworden.

Vol liefde haal ik je uit je bedje.

En wat slaat de kuur geweldig goed aan.

Na een dikke week gaan we weer naar de dokter, jij en ik.

En wat is hij tevreden!

Nu nog weer verder aansterken en op krachten komen.

Ik moet je maar weer tijdelijk behandelen als een baby, zegt de dokter.

Omdat jij je energie weer op moet bouwen.

Nou, lieverd dat gaan we doen hoor!

En zo zie ik je elke dag sterker worden en langzaamaan krijgen we onze oude Levi weer terug.

Wat heeft mama weer een wijze les geleerd.

En wat houdt mama toch ongelooflijk veel van jou.

Lief, klein prinsje wordt maar gauw weer helemaal beter.......