Klein, groot gelukje...

Onze kleine lieveling, onze kleine pop.

Is het echt waar??

Ben jij al weer anderhalf jaar bij ons?

Wat genieten wij toch intens van jou, mooi lief mannetje.

Wat ben je al weer stoer geworden als je hier wijs door het huis heen stapt.

Als je heel hard 'Bobbi' roept en daarna trots met je Bobbi boekje aan komt lopen.

Het liefst word jij de hele dag voorgelezen.

't Is ook allemaal zo interessant om te bekijken, die mooie boekjes.

Zo tegen drie uur zitten we al op de uitkijk bij het raam.

Komen ze er al aan gefietst?? Je grote, trotse broers?

Aan jouw 'daar is ie' kan ik het al horen.

En lachen en blij dat jij dan bent.

Als ze binnen zijn komen ze op je afgestormd voor een kus, een high five en een boks!

't Is prachtig om te zien wat ze jou allemaal leren.

Laatst aan tafel vroeg papa nog aan je broers wat de mooiste dag van hun leven was.

Beiden zeiden ze: de dag dat Levi geboren is en de weken daarna.

Wat deed mama dat veel en wat voel ik mij dan intens gelukkig.

Die grote, stoere jongens die dan zo'n antwoord geven.

Och, wat weet ik nog goed hun ernstige maar verwachtingsvolle gezichtjes toen ze jou voor het eerst kwamen bekijken.

Mama lag met jou in het grote bed en daar kwamen ze.

Hun harten smolten bij het zien van dat o zo kleine, lieve kindje.

En nee op dat moment hoefden ze niet meer persé een broertje, jij had toen ook best een zusje mogen zijn.

Wat waren ze onder de indruk en wat waren ze voorzichtig.

Zo lief hoe D. aan mij vroeg of hij jou morgen misschien ook vast mocht houden.

En nu zijn we zo maar weer anderhalf jaar verder.

En genieten wij met volle teugen.

En wat is mama blij dat jij nog lekker in het grote bed bij mama komt drinken.

Dan zie ik je grote donkere kijkertjes langzaam dichtvallen en val jij heerlijk dicht tegen me aan in slaap.

En ben jij weer even die kleine baby..........

Ons lieve, zó gewenste nakomertje het leven is een feest met jou erbij.