Reden afwezigheid... (schrokkend..)
Dag lieve dames,
Het spijt me dat het alweer zo lang geleden is van mijn laatste blog... Of dat ik sowieso op jullie reageerde! Maar de hell is hier los gebroken helaas.
Allereerst: In sommige van mijn blogs schreef ik al over geldproblemen & mijn braakfobie waardoor ook pleinvrees.
Goed: Tegen het einde van mijn zwangerschap hebben mijn vriend en ik hulp aangevraagd via de huisarts. Dit omdat wij na 2 jaar knokken echt het einde zagen naderen... Maar tja er kwam wel elk moment een kindje! Goed we kregen maatschappelijk werk. In het begin leek het een leuk vrouwke... maar helaas dat was dus niet zo! We hebben haar alles uitgelegd. Dat we al tijden bezig zijn en van kastje naar de muur werden gestuurd. Dat het nu zo hoog zat dat mijn vriend zijn ADD zo erg opspeelde dat hij gewoon steeds dingen vergat! Dat het bij mij zo hoog zat dat me fobie 100x zo erg werd en daardoor eten en drinken voor mij ook lastiger ging... Dus dat de hulpvraag is: Help ons AUB met het geld... Want op deze manier zien we echt het einde naderen.. Ondertussen was Coen geboren en hebben mijn vriend en ik de laatste dagen voor ik geld kreeg op water en brood geleefd.. Dit zodat Coen alles had wat hij nodig had! Ja ik had goedkopere voeding voor hem kunnen nemen. Maar dat ging niet. Coen spuugde vreselijk als baby en andere voeding leek dit nog erger te maken! Maatschappelijk werk heeft niks gedaan. Ze hebben ons 1x aangeboden te snijden in dingen. Dit had geen zin. 1 Dit hadden we al gedaan en 2 waarin wil je snijden als er maar 900 binnen kwam!?
Verder heeft ze maar 1x naar een dame gebeld voor werk voor me vriend. Hier kreeg ze geen telefoontje van terug en dat was het! Ook kon ze ons niet helpen met het UWV oid! Nee ze bood ons wel de voedselbank aan! Ja ok prima... 1x geprobeerd en nja... Met mijn fobie ik gewoon moeilijk. Ik let heel erg op datums en al iets nog maar 1 week geldig is eet ik het liever niet... Maar goed voedselbank moet je elke week heen en tja het meeste in het pakket was idd flink tegen datum! Dit schoot dus niet op! Al met al ging het met mij steeds slechter. Mijn vriend deed op goed geluk werk, podiumbouw. Leuk en aardig... Maar als hij dan eens kon werken maakte hij dagen van minimaal 12 a 15 uur! Met zijn ADD is regelmaat JUIST fijn en nodig! en dat had hij daar totaal niet dus werd dat ook erger. Voor mij was het ook zwaar. Door dit alles is mijn ritme flink verpiept geraakt en at en dronk ik niet veel meer.. Ik was zelfs zo verzwakt dat ik al mijn energie in Coen stak waardoor huishouden doen voor mij ook geen doen meer was. Mijn vriend zat zo hoog met zijn ADD dat het voor hem ook niet te doen was. Familie heeft ons goed geholpen. Maar ook hun kunnen niet alles! Ondertussen hadden familie leden al wel eens de arts gebeld of die ons aub in de gaten wou houden omdat ze al wel merkte dat het gewoon niet meer ging. Ondertussen liep het dametje van maatschappelijkwerk ook te dreigen. Als wij geen telefoon opnamen of niet de deur open deden dan begon ze weer over een melding bij het AMK. Dit werkte ook vreselijk tegen...Zo erg dat ik nog maar 4 beschuitjes of 4 krackers op 1 dat at en dronk nog geen halve liter! Niet veel later ging het dus echt niet meer en kon ik gewoon serieus NIETS meer... Een flesje maken was al zwaar dan brak het zweet me al uit... En tja wat als vriend lief dan minimaal 15 uur weg was? En dat hij zo slecht rimte had dat zijn ADD ook niet meer te doen was en hij ook altijd moe was en vergat om normaal gezond te eten? Maatschappelijkwerk heeft dus een melding gemaakt bij het AMK. Niet lang daarna kwam de huisarts langs. Hij schrok zich dood toen hij mij zag. Direct belde hij het GGZ want hij zag echt dat het zo niet langer kon... Hij vroeg zich af hoelang ik het nog ging volhouden... (Dit was Vrijdag 22 april 2011). Die maandag werd ik door de huiarts gebeld. Ik zou die of de volgende dag wel een telefoontje ontvangen van het GGZ. De volgende dag belde het GGZ idd. Ze vroegen hoe het ging en melde mij dat mijn BMI echt zorgwekkend laag was. 157 en 43kg kwamen hun uit op een bmi van 16 en dat was niet goed! Ik zou die week nog telefoon verwachten van een internist uit het ziekenhuis. En ja hoor... De dag erna, Woensdag 27 april om 1 uur ging de telefoon... Ik werd opgenomen... En wel de volgende dag om 2 uur! Natuurlijk erg geschrokken iedereen maar gebeld... Dat ik over 24 uur erin zou liggen en ze mij niets konden vertellen over hoe lang! Goed de volgende middag met lood in de schoenen naar het ziekenhuis. Twas lekker weer en ondanks dat het zonnetje scheen en mensen in tshirts liepen had ik me dikke winterjas aan! Na het gesprekje werd mijn temp gemeten en die bleek maar 36,1!!! Dit was natuurlijk helemaal niet goed! Werd naar me kamer gebracht en daar schrok ik wel even. Ik lag op een 4 persoons kamer en dat met mijn fobie! Hoe moest ik in gods naam eten met al die mensen daar die steeds heerlijk slijm spugen? Goed uiteindelijk 4 dagen op de interne geneeskunde gelegen. Mijn bloed bleek goed maar in die 4 dagen viel ik wel af... Ik kwam er aan met 42,6 en ging weg met 41,4... Maandag 2 mei ben ik dan ook ontslagen. Heb die maandag ook gesprek gehad met GGZ, deze wouden me thuis behandelen omdat ze dan iig wisten dat ik nog het meeste at en dronk! En dat was al minimaal (nog geen halve liter drinken en hooguit 4 beschuitjes) Helaas liep het daarna helemaal mis...
Woensdag 4 mei: Mijn schoonvader belde in paniek op. Hij kwam direct na ons toe, had alle afspraken afgezegd want hij had die ochtend naar het AMK gebeld over hoe het er allemaal voor stond omdat deze ook weinig tegen ons zeiden. Ze hadden hem toen verteld dat ze die ochtend om 11 uur Coen uit huis zouden halen! GELUKKIG heeft hij kunnen regelen dat ze dat niet deden maar dan werden wij daar met spoed verwacht! Mijn vriend is met Coen en zijn vader dus daarheen geweest. Mij lukte het gewoon niet! Toen ze terug kwamen hadden ze niet zo leuk nieuws... Volgens het AMK kon mijn vriend niet voor 2 zorgen en had hij de keus... Coen weg of ik! Natuurlijk koos hij voor Coen en daar ben ik blij om! Dus nog geen uur later zat ik bij de crisis van het ggz! Ben daar in totaal zn 6 weken opgenomen geweest. Gelukkig een open groep dus ik mocht alles! We hadden de hoop dat Coen terug kwam een week later, iig bij papa want dan gingen opa en oma op vakantie. Maar dit mocht ineens niet! Coen moest mee op vakantie 3 weken spanje! In die tijd heeft me schoonvader ALLE papieren kunnen regelen en dus waren helemaal schulden vrij en kwam er wel genoeg binnen! Hier waren we blij mee maar ook zo boos om! DIT was de hulpvraag... En dan lukt het me schoonvader wel en maatschappelijk werk, die kon NIKS behalve ons in de grond trappen? Natuurlijk hebben we geklaagd en hieng de week voordat Coen weer in NL zou zijn al aan de telefoon met het AMK. Deze vertelde mij dood leuk dat ze het onderzoek hadden afgerond en et bij de raad lag! Ok ik wist dat ze het daarheen gingen sturen maar hallo! Ik als moeder met voogdij moet alles aanvragen maar zij hebben mij NOOIT gebeld. Dus ze hebben mij nooit gebeld over die woensdag 4 mei wat er allemaal besproken was!!! Goed de raad gebeld en deze kerel zei elke keer dat hij niks kon zeggen...Want hij wist het ook niet! Het stond nog in de wachtrij! Natuurlijk werden we flink kwaad en dat zorgde ervoor dat we iig uit de wachtrij waren en wel geholpen werden. Goed elke dag hiengen we wel aan de telefoon met de raad. Maar nooit kon deze kerel ons een antwoord geven! Uiteindelijk was Coen terug in NL. Niemand wist wat nu verder... Uiteindelijk heeft ook me schoonvader de raad gebeld om duidelijkheid te krijgen omdat er zo wel spanningen onderling kwamen! Achteraf blijkt dat die kerel vaan de raad met 2 mondjes sprak! Deze zei uiteindelijk tegen ons na dus dik 1 week lang flink klagen en zeuren dat het aan mijn schoonvader lag het gedoe met Coen! Wij waren dus echt flink boos op mijn schoonvader en belde hem kwaad op dat hij maar direct Coen moest terug brengen want het lag allemaal aan hem! Mijn schoonvader vertelde daarop dat dat NIET mocht! Tegen hem was door dezelfde man verteld dat hij Coen absoluut NIET mocht afstaan! We mochten Coen wel altijd zien maar niet zonder hem erbij! We hebben allemaal weer die vent van de raad gebeld. Hij werd nogal stil toen hij mij en me vriend sprak. Een sorry kwam er niet uit...Meneer wist even niets meer te vertellen... Dus probeerde hij het over een andere boeg te gooien... "Neem het even zoals het is, ik snap dat het voor jullie niet leuk is maar er start donderdag een onderzoek. Laat het zoals het is want anders moet Coen naar een pleeggezin en nu is het nog vrijwillig en kunnen jullie Coen altijd zien omdat hij bij opa en oma is" JA ik was blij dat Coen daar was en we hem vaak konden zien maar hallo?? kan er geen SORRY gezegd worden? Waarom bellen ze ons nooit? Waarom bellen ze mij nooit terwijl ik de voogdij heb? Ondertussen werd het er bij mij niet beter op. Ik viel zelfs zo af dat ik nog maar 38 KG woog! Ik mocht absoluut niet verder afvallen want dan werd ik gedwongen in het ziekenhuis opgenomen aan de sonde voeding... Toen ik uiteindelijk na 6 weken weer wat was aangekomen en weer 40 kg woog ben ik met ontslag gegaan. Ik kon op de groep natuurlijk niet zoveel regelen omdat er natuurlijk meer mensen waren en geen goede internet verbinding. Thuis alles nagekeken. Advocaten gebeld, rechten opgezocht en noem het maar op. Hieruit bleek dat ze dingen deden die niet eens mogen! Maar de tip was om toch eerst even alles af te wachten... Een advocaat kost nogal wat centen en stel dat de uitspraak goed is... Dan ben je dat geld kwijt! Mocht het geen goed nieuws zijn kan je altijd nog een advocaat nemen. Ook kreeg de raad genoeg van ons... Dit omdat we natuurlijk veel te vaak belde! Daar konden ze niet tegen die lijers (sorry)! Dus begonnen hun ook boos te worden en te dreigen... Als we geen geduld konden opbrengen dan ging Coen per direct naar een pleeggezin! Het lag dus allemaal aan ons! Sinds die tijd houden we ons zo rustig mogelijk... Maar het loopt allemaal krom. Wat we tot nu toe hebben gelezen staat er veel wat niet klopt of in zn verkeerde volgorde dat het allemaal 10x zo erg lijkt! Hier hebben we ook wat van gezegd en dat is ook veranderd. Helaas zijn ze daar niet snel en loopt het onderzoek nu al een week of 4 en heeft deze dame nog verder niemand anders gesproken dan ons en me schoonvader!!! Heel slecht want wij willen ons kind weer thuis hebben waar het hoord! Afgelopen maandag hadden we weer een gesprek met deze dame. Ook is ze al bij ons thuis geweest. Ze zag idd dat het allemaal weer liep. Ik ben weer op krachten en het huishouden etc etc draait weer. Mijn vriend is gestopt met podiumbouw omdat dat voor hem geen doen was en begint in sept weer aan een opleiding. We hebben der dus ook duidelijk gemaakt dat we toen hulp vroegen vanwege de financiele situatie. En dat we daardoor zo de grond zagen wegzakken dat het allemaal niet meer ging. En dat als dat opgelost had we iig weer onze zekerheid terug hadden en we geen stress meer hadden! Nouja nu zien ze dus dat we gelijk hadden! Weg schulden, hallo geld en kijk eens aan... Het is weer goed! BEHALVE DAT WE NU ONZE ZOON KWIJT ZIJN! We hopen dat we met 1 maandje EINDELIJK eens uitslag hebben... Een uitslag die eerlijk is en dus dat Coen terug komt! Toch hebben we er een hard hoofd in omdat ze echt ZOEKEN! Zo is mijn fobie de schuld geweest, toen bleek dat ik gelijk had en dat beter ging als de stress van geld weg was kreeg het huishouden de schuld, toen ik zei dat dat dus kwam doordat de fobie zo hoog zat en toen ze zelf zag dat het weer op rolletjes liep kreeg mijn vriend zijn add de schuld... Wat zou het volgende zijn wat de schuldige is? Want nu mijn vriend zijn ADD test ALWEER KRIJGT weten ze even geen antwoord meer te geven op wat nou niet goed is en dus de schuld is van Coen die weg is... Mijn vriend heeft ook bot gezegd dat als ze Coen afnamen ze zichzelf weer trots konden voelen.. Dat ze dan weer een gezin naar de klote hadden geholpen! Nee ze noemen zich "helpers in nood" maar wat ze doen is ouder & kind mishandelen! Heb toen nog gevraagd waarom wij zo de lul zijn en dat mijn oude buren, die nogal aso waren, nog smeriger dan flodder, altijd uit de muur vraten... Dat er elke maand wel een keer flinke ruzie was, dat ze al vaak zijn afgesloten van gas licht water... Waarom het bij hun 10 jaar duurde voordat ze het huis uit werden gezet en voordat dat kind werd afgenomen en hoe het dan kan, dat wij die ALLES voor Coen doen, Ik die bijna me leven gaf aan Coen... Dat wij dan ineens ons kind kwijt zijn.... Hierop kon ze natuurlijk niet antwoorden. Want natuurlijk was dat haar zaak niet. Toen ik toch doorging over dat het wel allemaal dezelfde instanties zijn, dat je ook vaak op tv hoort dat er weer een gezin zichzelf heeft kapot geschoten en dan blijken ze al jaren onder deze instanties te staan hoe dat dan zomaar kan. Ze werd wat boos en stil en vertelde alleen dat het er niet toe deed, dat was haar zaak niet en tja dat hun het ook druk hebben en niet alles kunnen! Druk mevrouw? Druk? Nee jullie zoeken gewoon... Een kennis van mij mag haar dochter steeds minder zien omdat het meisje te overstuur zou zijn na het zien van mama en daardoor dus een paar dagen van slag is! IS DAT NORMAAL? Is dat kind & ouder helpen? Nee zij is haar kind wel definitief kwijt terwijl dat meisje zelf zegt dat ze veel liever bij mama is! Goed hoe het afloopt... Dat weten we allemaal niet... We hopen eerlijk en dus goed.. Maarja ze houden allemaal hun handjes boven het hoofd. Toegeven dat ze flinke fouten hebben gemaakt en dingen deden die niet netjes waren en zelfs niet mochten tja dat kunnen ze niet! Hierbij bedanken we dus onze maatschappelijk werkster... Die nu volgens mij nogal bang is nadat ze flinke uitbranders heeft gehad van andere! Want ze beld nu nog altijd op hoe het gaat.... Tja sorry maar wij hoeven niks meer van der te weten! Haar intresse in ons komt een beetje laat en sorry zeggen kan ze ook niet! Ze is zeker bang der baantje kwijt te raken.. Want als het haar niet lukt dan schuift ze het wel af op andere!
Nouja we hopen met 1 maand dat het onderzoek klaar is en wij weer heerlijk kunnen genieten van ons mannetje. Want die missen we zo vreselijk! Ondertussen is hij 8 maanden en kan hij rollen en zelfstandig zitten en krijgt hij ook intresse in staan! Ook heeft ie nu zijn 2 ondertandjes en komen ze boven ook door! Hoop dat we niet meer van hem hoeven missen! En hij ons niet. Want het is zo zielig als je kleintje je begroet met zijn aller mooiste glimlach! Zijn handjes naar je uitstrekt omdat hij wil dat jij hem vasthoud... Dat als ik hem dan op schoot heb hij zo heerlijk lacht, brabbelt en me zoveel kusjes geeft dat mijn gezicht helemaal onder zijn kwijl zit! Dat hij zo heerlijk op mijn borst kan slapen... net zoals toen Coen net geboren was... Dat hij zijn handjes naar me uitstrekt als ik hem toe dek... En dan weet dat ik hem niet zijn zin kan geven met eruit halen... Nee want mama moet ook weer naar huis.... DAT IS ZO VERDOMDE PIJNLIJK HE! Alles hier in huis staat nog, de kelder staat namelijk al vol dus je word hier ook 24/7 herinnerd aan het gemis van je kindje. En dan moeten we volgende al die klote instanties maar geduld hebben. Wat verwachten ze? Dat we staan de dansen hierom? Vinden ze het GEK dat ik en me vriend zo na de klote gaan dat ik zelfs half op apen-gapen lag? Blijkbaar vinden ze het idd gek dat wij er zo onder lijden... We zien wel hoe het afloopt... Hoelang we nog geduld kunnen opbrengen... We hopen binnen 1 maand duidelijkheid te hebben! En dat ons leven weer terug is in onze armen, Ja ons leven... Want dat is ons nu afgenomen!
reacties (0)